sayri...

થોડીક શીકાયત કરવી'તી,થોડાક ખુલાસા કરવા'તા,એ મોત જરા રોકાઈ જતે,મારે પણ બે ચાર કામ હતા,જીવનની સમી સાંજે ઝખ્મોની યાદી જોવી'તી,બહુ ઓછા પાના જોઈ શક્યો,બહુ અંગત અંગત નામ હતા....



jokes


થોડા ગુજરાતી જોક*************************************************એક વૃદ્ધની અઠ્ઠાણુંમી વરસગાંઠે તેમની છબી પાડીને પછી ફોટોગ્રાફરે જતાં જતાં કહ્યું ઃ* દાદા, તમે એકસો વર્ષના થાવ ત્યારે પણ છબી પાડવા હું હાજર રહી શકીશ એવી આશા છે.દાદાજી ઃ કેમ નહીં વળી ? હજી તો તારી તબિયત ઘણી સારી દેખાય છે !*************************************************************************ગટુ ઃ અલ્યા ચીંટુ, તને ખબર છે, મમ્મી અને પત્ની વચ્ચે શો તફાવત ?ચીંટુ ઃ ના, શું તફાવત ?ગટુ ઃ મમ્મી રડતાં રડતાં આ દુનીયામાં આપણને લાવે છે. જ્યારે પત્ની એ ખ્યાલ રાખે છે કે આપણું રડવાનું ક્યાંક બંધ ના થઈ જાય !**************************************************************************છોકરી ઃ આપણે જ્યારે લગ્ન કરીશું એ પછી હું તમારી બધી ચીંતાઓ, મુશ્કેલીઓ, ઉપાધીઓ વહેંચીશ અને તમારી મુશ્કેલીઓ હળવી કરીશ.છોકરો ઃ પણ, મારે તો કોઈ મુશ્કેલીઓ અને ચિંતાઓ છે જ નહીં !છોકરી ઃ એ તો હજી હું તમને ક્યાં પરણી છું !!

સ્વાર્થ માટે સહું સગા થાય છે,

સ્વાર્થ માટે સહું સગા થાય છે,સ્વાર્થના નામે દગા થાય છે,ક્યાં નિભાવે છે આજે દોસ્તી કોઇ,દોસ્તો તો સાવ બેવફા થાય છે,કરે છે જે સંકલ્પ સાથે રહેવાનો,એ જ જલ્દી જુદા થાય છે,ઘણા યુગો થઇ ગયા 'રામ' ગયા તેને,રામના નામે આજે રાવણ બધા થાય છે,આ જ ન્યાય છે પ્રભુ તારો ?કે અહિંયા ગુનેગારોને નહીં'નિર્દોષ'ને સજા થાય છે...

જરુર નથી....

જરુર નથી....હું તમને ચાહું છું એવું કહેવાની જરુર નથી કંઇબોલવાની જરુર નથીપ્રેમમાં નયનોની ભાષા હોય છે.કંઇ બોલવાની જરુર નથી.નજર ન દોડાવો અહીં-તહીંપ્રેમને શોધવાની જરુર નથી.પ્રેમ તો આપોઆપ થઇ જાય છે,પ્રેમમાં પડવાની જરુર નથી.જિંદગી જીવો બસ પ્રેમથીપ્રેમમાં ચિંતાની જરુર નથી.કિંમત હોય તો પામી શકો ગમે તેને,એમાં ભલામણની જરુર નથી.જંગ નથી કોઇ,જીતી લેવાની જરુર નથી,બળજબરીની જરુર નથી.લાગણીની ભાષા કાફી છે અહીંપાગલ બનવાની જરુર નથી.....

sayri...

કળીને તો ફુલ પાસે જ રહેવું હતું.નદી ને તો બસ દરિયાને જ મળવું હતું.ઝરણાને તો બસ એમ જ વહેવું હતું.મારે તો ફક્ત તારા જ રહેવું હતું.

તો દોસ્ત, હવે સંભળાવ ગઝલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે,

તો દોસ્ત, હવે સંભળાવ ગઝલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે, લે મૂક હથેળીમાં મખમલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.શાયદ મારો ભુક્કો થાશે કે ઢાંચામાં જકડાઈ જઈશ, શું થાશે એ કહેવું ન સરલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.કૂવો બેઠો આતુરતાથી, વરસી ના એકે પનિહારી, સંકોચાતું મરજાદી જલ બહુ એકલવાયું લાગે છે.ઉનાળો લઈને ખોબામાં જંગલ જંગલ ભટક્યા કરવું, બે આંખો ત્યાં ભાળી શીતલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.ખખડાવે ખુલાસાના રસ્તા, શંકાના ભીડેલા દરવાજા, સોંસરવો છે આ કોલાહલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.

sayri...

તુ આંખ ખોલ તને ઉજાસ મોકલુ,
એક યુગથી સાચવેલ પલ ખાસ મોકલુ,
ફૂલોના રંગ તારી આસ-પાસ મોકલુ;
લાવ ! શબ્દોથી થોડો વિશ્વાસ મોકલુ.

શમણાંમાં તમો આવો ને જાઓ હવે સ્થાયી તો થાઓ

શમણાંમાં તમો આવો ને જાઓ હવે સ્થાયી તો થાઓસૂનમૂન વળી ના ડોલો ના બોલો કેમ દિલ ના ખોલો?ફરિયાદ કરશો તોય દેશું આવકારોમળશે ઝાંઝવાનેય અમ્રિત ઓવારો.. .. સ્થાયી તો થાઓશ્વાસે હરિહવા ઘટ ઘનશ્યામ ભરું મુજ પ્રેમ ના પોલોબસ તમે જ ભાવો; ભક્તિભાવ ભાળશો દેહ જો તોલોનેહનવનીત ભર્યો ઘટસર ના ખારોફરી યાદ કરશો, ના ફરિયાદ વારો.. .. સ્થાયી તો થાઓપાંપણ પાળે ગૂંથી નવરાશ રચી મેં જાગરણની જાળોશ્રીજી-સજાગ જગા આવી કળિકાળે ક્યાંય નહિ ભાળોઅમી અશ્રુએ સીંચ્યાં કીકી આંગણદયા કામણના જ્યાં સજ્યાં આંજણ.. .. સ્થાયી તો થાઓપગલાં તવ પડઘાવીશ પોકારી આ પ્રેમપિંડનો પાવોજાગે નયનામહીં ઝંખના તમારી વાલમ વ્હેલા રે આવોરમજો દિન ને રાત નવરાતનો રાસથાકો તો સજાવ્યાં છે પાગરણ ખાસ.. .. સ્થાયી તો થાઓ‘સ્વરૂપ મુજ આતમ ને છું વિદેહી’ કરવો એ ‘દિલ’ને દાવોસત્ય શમણાં કરી ભવભ્રમણા હરી તુજ મહિમા રે ગાવોમંદિર કરી બસ ભજું મન દિલમહીંભવસર તરી લભું હરિ મંઝિલ તહીં.. .. સ્થાયી તો થાઓ.

દુઃખમાં રડી લેવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે,

દુઃખમાં રડી લેવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે,હારેલી જીંદગી જીવવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.કીનારા પર વહાણ હંકારનારાઓ તમને શું ખબર,તૂફાન માં કશ્તી ગુમાવવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.તમામ ઉમર જેને પામવાની તડપ હોય પરંતુ,તેને મેળવીને ગુમાવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.બે હાથ વડે ઝીંદગી ઉલેચનારાઓ એટલું પણ જાણો કે,છેલ્લા શ્વાસે હથેળી ખાલી જોવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.એક વાટ પકડી ને ચાલનારાઓ મંઝીલ જરુર પામે છે,કીન્તુ માર્ગ માં ભટકી જવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.દુનીયા જીતનારા ઘણાં સીકંદરો ભૂલાઈ ગયાં 'મક્કુ',એક-બે ના દીલ જીતી ચાલી જવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે...

sayri...

મૌસમ જાણે ઠંડી થઇ ગઇ,તમારા msg વગર ઝિંદગી અધુરી થઇ ગઇ,એવી તે કેવી તમારી મજબુરી થઇ ગઇ,કે પછી free sms scheme પુરી થઇ ગઇ....

આપી આપીને તમે પીંછું આપો

આપી આપીને તમે પીંછું આપોસજન ! પાંખો આપો તો અમે આવીએ…ચાંદો નીચોવી અમે વાટકા ભર્યાને એને મોગરાની કળીએ હલાવ્યા,આટલા ઉઝરડાને શમણું ઓઢાડીઅમે ઊંબરની કોર લગી લાવ્યાંઆપી આપી ને તમે ટેકો આપોસજન ! નાતો આપો તો અમે આવીએ…કાગળમાં કાળઝાળ રેતી વિંઝાયઅને લેખણમાં છોડી છે લૂ;આંગળિયું ઓગળીને અટકળ થઈ જાયઅમે લખીએ તો લખીએ પણ શું ?આપી આપી ને તમે આંસું આપોસજન ! આંખો આપો તો અમે આવીએ…crahq

આપી આપીને તમે પીંછું આપો

આપી આપીને તમે પીંછું આપોસજન ! પાંખો આપો તો અમે આવીએ…ચાંદો નીચોવી અમે વાટકા ભર્યાને એને મોગરાની કળીએ હલાવ્યા,આટલા ઉઝરડાને શમણું ઓઢાડીઅમે ઊંબરની કોર લગી લાવ્યાંઆપી આપી ને તમે ટેકો આપોસજન ! નાતો આપો તો અમે આવીએ…કાગળમાં કાળઝાળ રેતી વિંઝાયઅને લેખણમાં છોડી છે લૂ;આંગળિયું ઓગળીને અટકળ થઈ જાયઅમે લખીએ તો લખીએ પણ શું ?આપી આપી ને તમે આંસું આપોસજન ! આંખો આપો તો અમે આવીએ…crahq

sayri...

હ્રદયના કોડિયે લોહીની શગ બળે તે ગઝલવિરહ, ઉજાગરા, મંથનમાં ટળવળે તે ગઝલરમત ગઝલને સમજનારા, આવ સમજાવું :કશુંક છાતીમાં તૂટે ને તરફડે તે ગઝલ.

તમને ખબર નથી કે અમારા પ્રવાસમાં,

તમને ખબર નથી કે અમારા પ્રવાસમાં,થીજી રહ્યું છે મૌન હવે શ્વાસ શ્વાસમાં !ઝાકળ વિશે મળ્યો છે મને પત્ર એકદા,ઊકલે કદાચ તારા નયનના ઉજાસમાં !મારા હરેક સ્વપ્નની સૂની કિનાર પર,ડોકાઇ કોણ જાય છે કાળા લિબાસમાં !પામી ગયો છું અર્થ હવે ઇન્તેઝારનો,જંગલ ઊગી ગયાં છે હવે આસપાસમાં !ખાલી ક્ષણોના જામથી છલકાય શૂન્યતા,વધઘટ કશી ન થાય સુરાલયની પ્યાસમાં !

ધારો કે એક સાંજ આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાં

ધારો કે એક સાંજ આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાંપણ આખા આ આયખાનું શું?ખુલ્લી આ આંખ અને કોરી કિતાબ એને ફરીફરી કેમ કરી વાંચશું?માનો કે હોઠ સહેજ મ્હોરી ઉઠ્યાં ને છાતીમાં મેઘધનુષ ફોરી ઉઠ્યાંપણ બળબળતી રેખાનું શું?આકાશે આમ ક્યાંક ઝુકી લીધું ને ફૂલોને ‘કેમ છો?’ પૂછી લીધુંપણ મૂંગી આ વેદનાનું શું?માનો કે આપણે ખાધું-પીધું અને માનો કે રાજ! થોડું કીધુંયે રાજ,પણ ઝૂરતા આ ઓરતાનું શું?ધારો કે રાણી! તમે જીતી ગયાં અને ધારો કે વાયરા વીતી ગયાપણ આ માંડેલી વારતાનું શું?

ધારો કે એક સાંજ આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાં

ધારો કે એક સાંજ આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાંપણ આખા આ આયખાનું શું?ખુલ્લી આ આંખ અને કોરી કિતાબ એને ફરીફરી કેમ કરી વાંચશું?માનો કે હોઠ સહેજ મ્હોરી ઉઠ્યાં ને છાતીમાં મેઘધનુષ ફોરી ઉઠ્યાંપણ બળબળતી રેખાનું શું?આકાશે આમ ક્યાંક ઝુકી લીધું ને ફૂલોને ‘કેમ છો?’ પૂછી લીધુંપણ મૂંગી આ વેદનાનું શું?માનો કે આપણે ખાધું-પીધું અને માનો કે રાજ! થોડું કીધુંયે રાજ,પણ ઝૂરતા આ ઓરતાનું શું?ધારો કે રાણી! તમે જીતી ગયાં અને ધારો કે વાયરા વીતી ગયાપણ આ માંડેલી વારતાનું શું?

મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી :

મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી :એ જ સૌરભથી નામ તારું ચીતરી રહી.મારી હથેળીમાં મૂક્યું તો નામ તારુંઊગતા પરોઢિયાનો તારો ;આછા અંધારામાં ઝીણું ઝીણું મરકે નેઅંજવાળે આખો જનમારો.એક તારલાને જોતાં આભ વીસરી રહી;મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી.નામને મેં હોઠથી અળગું કર્યું તોમને થઇને પવન વીંટળાય;મારા એકાંતની કુંજમા આ નામ તારુંલગનીની ડાળે લહેરાય.હું તો અહીંયા ઊભી ને ક્યાંય નીસરી રહીમારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી.

એક રાજાએ એક પંડિતને એવું એક ફરમાન કર્યું

એક રાજાએ એક પંડિતને એવું એક ફરમાન કર્યુંઆજ સુધી ના ખીલ્યાં એવાં જ્ઞાની ફૂલ ખિલાવી ધ્યો;સ્મિત કરીને પંડિત બોલ્યા- ‘રાજન, મારું કામ નહીં’એ માટે તો ક્યાંકથી કોઇ પ્રેમિકા બોલાવી લ્યો.પાનખરો જે અજવાળે એ દીપિકાને લઇ આવો,હર્ષિત થઇને રાજા બોલ્યો, ‘પ્રેમિકાને લઇ આવો.’સૈનિક બોલ્યા : હે રાજેશ્વર, સોંપેલું આ કામ છે શું ?પ્રેમિકાનું નામ છે શું ? ને પ્રેમિકાનું ઠામ છે શું ?ચોર લૂંટારુ હોય તો રાજન પકડીને હાજર કરીએ.શત્રુ હોય જો કિલ્લા સમ તો સામે જઇને સર કરીએ;પણ આવી શોધનું હે અન્નદાતા અમને તો કંઇ જ્ઞાન નથી.પ્રેમિકા શું ? પ્રેમી છે શું ? કંઇ એનું અમને ભાન નથી.પંડિત બોલ્યા : પ્રેમિકા છે પ્રેમિકાનું એક જ નામબારે માસ વસંતો જેવું જ્યાં હો ત્યાં છે એનું ઠામસૈનિક ચાલ્યા શોધ મહીં ને શોધ કરીને લઇ આવ્યાશહેરમાં જઇ એક ડોસીમાને હરીફરીને લઇ આવ્યા.બોલ્યા માલિક સમજ પડે ના એવું કંઇ સમજાવે છે,આ ડોસીને પ્રેમિકાના નામે સૌ બોલાવે છે.લગ્નપ્રસંગે સૌથી પહેલાં એનું ઘર શણગારે છે,એની આશિષ સૌથી પહેલાં મંડપમાં સ્વીકારે છે.રાજા શું કે શું પંડિતજી સૂણીને સૌના મન ઝૂમ્યાંવારાફરતી જઇને સૌએ ડોસીમાના પગ ચૂમ્યા

છે ઘણાં એવા કે જેઓ યુગને પલટાવી ગયા

છે ઘણાં એવા કે જેઓ યુગને પલટાવી ગયાપણ બહુ ઓછા છે જેઓ પ્રેમમાં ફાવી ગયા.દુર્દશા જેવું હતું કિંતુ સમજ નો’તી મને,દોસ્તો આવ્યા અને આવીને સમજાવી ગયા.હું વીતેલા દિવસો પર એક નજર કરતો હતો,યાદ કંઈ આવ્યું નહીં – પણ આંસુઓ આવી ગયાં.મેં લખેલો દઈ ગયા – પોતે લખેલો લઈ ગયા,છે હજી સંબંધ કે એ પત્ર બદલાવી ગયા.‘સૈફ’ આ તાજી કબર પર નામ તો મારું જ છે,પણ ઉતાવળમાં આ લોકો કોને દફનાવી ગયા!

ના સિન્ધુમાં, નદીમાં કે કોઇ તળાવમાં,

ના સિન્ધુમાં, નદીમાં કે કોઇ તળાવમાં,ડૂબી ગયો છું હું મારી જ નાવમાં.જીવનના આ જુગારમાં રાતો રહી ગઇ,દિવસો હતા એ હારી ગયો છું હું દાવમાં.તારી જ ખોટ કિંતુ સતત સાલતી રહી,જીવી રહ્યો છું નહિ તો ઘણાયે અભાવમાં.મારી પીડાની વાત વધારીને ના કહો,છાંટો નહીં ઓ દોસ્ત, નમક મારા ઘાવમાં.આ ફૂલ, આ ચિરાગ કબર પર વૃથા નથી;‘બેફામ’ એ જ ગુણ હતા મારા સ્વભાવમાં.

એક એવું આપણું સગપણ હતું,

એક એવું આપણું સગપણ હતું,લાગણી નામે તરસતું રણ હતું.સાચવીને એટલે રાખી મૂક્યું,જિંદગીનું રેશમી પ્રકરણ હતું.દર્દનો આધાર પણ પૂરો હતો,જીવવાનું એ જ તો કારણ હતુ.પ્રેમને ક્યાં હોય છે છંદો, ગતિ, લય,બંધનો વિનાનું બંધારણ હતું.

sayri...

હ્રદયના કોડિયે લોહીની શગ બળે તે ગઝલવિરહ, ઉજાગરા, મંથનમાં ટળવળે તે ગઝલરમત ગઝલને સમજનારા, આવ સમજાવું :કશુંક છાતીમાં તૂટે ને તરફડે તે ગઝલ.

બાળકો

બાળકો

બાળકો ખૂબ લાભદાયી હોય છે!!

ગરીબો માટે કમાઉ મજદૂરો,અમીરો ના પ્રદર્શનીય નમૂનાઓ…

.મધ્યમવર્ગના કુટુંબમાં…ત્યાગ ના પ્રતીક રૂપે…

બાળકો…ખૂબ સુલભ હોય છે..

આપણે એનાથી રમી શકીએ છીએ,

ઘરનો,બજારનો,પત્ની સાથે ના સંઘર્ષોનો રોષ

એમના પર ઠાલવી શકીએ છીએ..બાળકો

ખરેજ ઘણાંલાભપ્રદ હોય છે.

તેઓ મોટેરાથી નબળા હોય છે…

બાળકો….ઘણાં લાગણીશીલ હોય છે

જ્યારે બહાર ના દુ:ખોને કારણે,

આપણે ઘરમાં મારપીટ કરીએ છીએ તો……આપણી ભૂલોને કારણે

તેઓ આપણી માફી માગે છે!!!

બાળકો…બહું નિર્દોષ હોય છે

તેઓ સત્ય બોલે છે..સત્ય બોલે છે

એટલે માર ખાય છે…માર ખાય છે પછી…

.જુઠ્ઠુ બોલે છે.!!!!

નવા શરાબી ની વ્યથા..............

નવા શરાબી ની વ્યથા..............પી શકુ જળને પણ શરાબ ગણી ખુદા,હાથ આપનાર જો સાકીનો હોય તો....જો મહ્ત્તા સાકી ની આટલીજ હોત તો સુરાલયોમાં દુઃખી કોઈના હોતમયખાના નો જવાબ :-કરવાને નશો સાથ સાકીનો જરુરી નથી દોસ્ત,દર્દ દીલમાં લઈને બેસ,પાણી ખુદ શરાબ બની જશે......

jokes

ભાડુત : બહાર ભારે વરસાદ પડે છે અને છતમાં કેટલીય જગ્યાએથી પાણી પડે છે, એ મેં તમને અનેક વાર કીધેલું છે. તો આમ ક્યાં સુધી ચાલશે ?મકાનમાલીક : મને કેમ ખબર પડે ? હું કાંઈ હવામાનશાસ્ત્રી થોડો છું !*******************************************************એક જણે પોતાના મીત્ર પાસે કબુલાત કરી : ધોબી પાસે કપડાં ધોવરાવીને, હોટલનું ખાઈને અને કાણાંવાળાં મોજા પહેરીને હું કંટાળેલો, એટલે પછી પરણી ગયો.મિત્રે જવાબ વાળ્યો : માળું, એ તો અચરજ કહેવાય ! એ જ કારણોસર મેં તો છુટાછેડા લીધા !********************************************************છુટાછેડાની અરજી કરનારાં એક દંપતીને ન્યાયમુર્તીએ કહ્યું : તમે બેઉ અદાલતની બહાર જઈને સમાધાન કેમ નથી કરી લેતાં ?નામદાર, અમે એ જ કરી રહ્યાં હતાં – પણ ત્યાં જ પોલીસે અમને જાહેર શાંતીનો ભંગ કરવા માટે પકડ્યાં!

યુગો પછી જોવા મળશે ચિર-પરિચિત ચહેરો

યુગો પછી જોવા મળશે ચિર-પરિચિત ચહેરોસંભાળજે ઓ દિલ મારા! એ આવે છે.ગંભીરતા તો એને લગીરેય ગમતી નથીબની જા ઓ દિલ આવારા! એ આવે છે.ઝરણ બની ફૂટી નિકળશે સમય-શીલા પરથીનદી, સંકોચી લે ધારા! એ આવે છે.પૂનમની રાત છે અને ચંદ્ર નથી ઊગ્યો?ચિંતા ન કરો સિતારા! એ આવે છે.ક્ષણ માટે આવશે ક્ષણમાં ચાલી જશેથંભી જાઓ પલકારા! એ આવે છે.પદરવ સાંભળતી વખતે ખલેલ ન જોઇએ કોઇબંધ થઇ જા ધબકારા! એ આવે છે.

તેં કરેલા સૌ ખુલાસાઓની આગળ માત્ર મેં તો,
શેર આ સામો ધર્યો છે, ક્યાં ગઝલ પૂરી કહી છે ?


યાદ થકી હું મઘમઘ થાતો,
તમને બાકી ક્યાં અડેલો ?



બારણા ખુલ્લા હતા,
ધીમે ધીમે
મંદપગલે એ આવી,
જુલ્ફને જરા રમાડી,
"કોણ છે?"
પુછુ ત્યાં તો ચાલી ગઇ.
સઢની જેમ ઉડીને
સંકેલાઈ જતા બારીના
પડદાએ કહ્યુ"હવા હતી"



મેં એથી સારા થવાની કોશીષ કિધી જરા,
મને એ જોઈ રહ્યા, મને એ વહેમ રહ્યો.




હા, સૌને પ્રેમ કરવાને તો લીધો મે આ જનમ,વચમા તમે જરા વધારે ગમી ગયા.




કરે લાચાર જે મનને,
ખપે એવા સહારા શું?
સફર તો છે ઘણી બાકી,
તું શોધે છે કિનારા શું?
સજાવી આંખમાં સપનું
કદી જીવન જીવી તો જો
પછી કળશે તને બંધુ,
કે ડાહ્યા શું, દિવાના શું…

એક ગાડું ક્યારનું પૈડાં વગર,

એક ગાડું ક્યારનું પૈડાં વગર,

બે બળદ ખેંચ્યા કરે સમજ્યા વગર.

બીકથી મૂંગા હતા સૌ પ્રેક્ષકો,

સિંહ પણ ફરતો હતો ગરજ્યા વગર.

આંખ ઊંચી જ્યાં કરું બ્રહ્મા હતા,

સાવ થાકેલા હતા સરજ્યા વગર !

ચામડી જાડી થવા લાગી હવે,

પોષમાં પણ રહી શકે ધ્રૂજ્યા વગર.

આંગળીઓ સાવ બુઠ્ઠી થઈ ગઈ,

"દેવ" પણ પથ્થર થયા પૂજ્યા વગર.

- જયન્ત ઓઝા

sayri...

ચામડું ઓઢી સતત ફરતો હતો ને હવે ફરિયાદ કે ઢોલક થયો ?




આદત ધીમેધીમે જરૂરિયાત બની જાય ત્યારે માનવીની મજ્બૂરી જીવનને મૂરઝાવી દે છે.
------------------------------
-મારા વિશે ખરેખર તો હું પણ કઇ ખાસ નથી જાણતો...અને એટલે જ અહી, તમને કઇ ખાસ નથી જણાવતો...!
--------------------------------
આટલી કાપી મજલ ને આટલું જ સમજી શકયો,હું જ મારો વિસામોને, હું જ મારો થાક છું.
--------------------------------
ક્યા છે હોશો હવાસ મારા માં?હુ જ કરતો વિનાશ મારા માં.સાવ ખંડેર સમ બધુ લાગ્યુ ;મે કરી જ્યા તપાસ મારામાં.આ અરીસોય રોજ પુછે છે ;કોણ બેઠુ ઉદાસ મારા માં?કેમ દફનાવવી વિચારુ છુ ;હોય મારી જ લાશ મારા મા.કોઇ આવીને "અનુજય" ને બતાવે કે ;શું થયું છે ખલાસ મારા માં !!!!!!!!!

તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી ,

તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી ,કોણે કહ્યુ કે આપણી વચ્ચે મિત્રતા નથી.રોકી રહી છે તમને તમારી શરમ અનેમારા સિવાય મારે બીજો કોઇ ભય નથી , તમને …વિસરી જવુ એ વાત મારા હાથ બાર છે અનેયાદ રાખવુ એ તમારો વિષય નથી … તમને … હુ ઇંતજાર મા ને તમે હો વિચારમાંએ તો છે શરૂઆત કૈ આખર પ્રલય નથી…. તમને રસ્તા બે અચાનક મળ્યા ,વાતે વળગ્યા ને છુટા પડી ગયા.ઝરણા બે અચાનક મળ્યા,વાતે વળગ્યા ને ભળી ગયા.આપને ન તો ઝરણા, ન તો રસ્તા,ન તો ભળી શક્યા , ન તો છુટા પડી શક્યા

પ્રેમ એટલે કે,

પ્રેમ એટલે કે,સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદોપ્રેમ એટલે કે,તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાસી લાખ વહાણૉનો કાફલોક્યારે નહીં માણી હો,એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.પ્રેમ એટલે કે,સાવ ઘરનો જ એક ઓરડોને તોય આખા ઘરથી અલાયદો,કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,એક છોકરીને તે શ્યામવર્ણીવાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે, મને મૂકીને આકાશને તું પરણીપ્રેમમાં તો ઝાકલ આંજીને તને જોવાની હોય અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોયછે મુશાયરોપ્રેમ એટલે કે...

લાલ કસુંબલ આંખડી, તારી પાઘડીએ પાણી,

લાલ કસુંબલ આંખડી,

તારી પાઘડીએ પાણી,

તને પરથમ અર્પણ કરું,

મારા શાયર મેઘાણી.

ધન ધન કાઠિયાવાડ,

ધન ધન તારું નામ,

પાકે જ્યાં નરબંકડા,

ને રૂપ પદમણી નાર.

સુંદર ભોમ સોરઠ તણી,

જ્યાં નિર્મળ વહેતાં નીર,

જ્યાં જાહલ જેવી બેનડી

અને નવઘણ જેવો વીર.

સોરઠ મીઠી રાગણી,

રાગ મીઠો મલ્હાર,

રણમાં મીઠી વીરડી,

જંગ મીઠી તલવાર.

શિયાળે સોરઠ ભલો,

ઉનાળે ગુજરાત,

ચોમાસે વાગડ ભલો,

કચ્છડો બારે માસ.

અમારી ધરતી સોરઠદેશની

ઊંચો ગઢ ગિરનાર,

સાવજડાં સેંજળ પીએ,

એનાં નમણાં નર ને નાર

કાઠિયાવાડમાં કોક દિ, ભૂલો પડ ભગવાન

,તું થા મારો મહેમાન, તને સરગ ભુલાવું શામળા

ઊંચો ગઢ ગિરનાર, વાદળથી વાતું કરે,મરતા રાખેંગાર,

ખેરડી, ખાંગો નવ થયો.કાઠિયાવાડની કામિની,

હળકતી માથે હેલ,ભરી બજારે નીકળે, ઢળકતી જાણે ઢેલ.

sayri...

એ થાસે નારાજ તો વધારે સતાવીશ્,એના વિચારો થકી હુ સપના મા આવીશ્,મે તો લખી નાખ્યુ છે જીવન એના નામે,એક દિવસ જોઈ લે જો એની પાસે પણ લખાવીશ્.

sayri...

ક્યાંક ધોધમાર વરસાદ વરસી જાય છે,

ક્યાંક એક બુંદની તરસ રહી જાય છે,

કોઇને મળે છે હજાર બહાના પ્રેમમાં,

તો કોઇ એક ચહેરા માટે તરસી જાય છે.......

નયનથી નયન મળ્યાને પ્રિત બંધાઈ ગઈ

દિલથી દિલ મળ્યાને દોર સંધાઈ ગઈ,

અમે તો જીવતા હતા સીધી સાદી જિંદગી,

તમે મળ્યાને જિંદગી બદલાઇ ગઈ.....

હું તને ક્યાં ચાહું છું ચાહું છું મારી જાતને

હું તને ક્યાં ચાહું છું ચાહું છું મારી જાતનેતું હજી સમજી નથી આ સીધીસાદી વાતનેકોણ છે મારું કે તારું, કોઈ ક્યાં છે કોઈનુંકોણ ઝીલે છે હ્રદય પર પારકા આઘાતનેહું જ છું એ હું જ છું, છે ભેદ કેવળ રૂપનોઆ હવા એક જ કરે છે વાત ઝંઝાવાતનેફેંકશે પથ્થર તો પોતાનું જ માથું ફોડશેભાંડશે આદમ કહો શી રીતે આદમજાતને

કઈ અણજાણી લ્હેર મને વ્હાલ કરી ગઈ,

કઈ અણજાણી લ્હેર મને વ્હાલ કરી ગઈ,હતું અંધારું આભ, ત્યાં ગુલાલ કરી ગઈ!જરા ઝૂકીને જોઈ રહે જોઈ કાંચનાર,અને ટહુકીને પૂછે કોઈ પંખી લગાર,જાણે લજ્જાની વેલ લાલલાલ કરી ગઈ,કઈ અણજાણી લ્હેર મને વ્હાલ કરી ગઈ!જરા લંબાઈ મારગડે જોઈ લીધું કૈંક,પેલાં કિરણોએ ઝાકળપિયાલે પીધું કૈંક,ભાન ભૂલેલી સાનનો કમાલ કરી ગઈ,કઈ અણજાણી લ્હેર મને વ્હાલ કરી ગઈ!

તૂટી નથી જતા એ પ્રભુનો જ પાડ છે

તૂટી નથી જતા એ પ્રભુનો જ પાડ છે

પ્રત્યેક સંબંધોમાં પડેલી તિરાડ છે

તારાં સ્મરણની વાદળી વરસી ગઇ છતાં

આંખોના આભમાં તો હજી ક્યાં ઉઘાડ છે

પ્રસ્તાવનામાં નામ ફક્ત એમનું લખ્યું

મારી કથાનો જોઇ લો કેવો ઉપાડ છે

થાકી ગયા છે સ્કંધ ઉપાડી અતીતને

લાગે છે બોજ એટલો જાણે કે પ્હાડ છે

ભાંગી પડ્યો છું સાવ ને રગરગ પીડા થતી

કારણમાં દોસ્ત ! કાળની ધોબીપછાડ છે

sayri...

એવી તો બેદિલીથી મને માફ ના કરો,

હું ખુદ કહી ઊઠું કે સજા હોવી જોઇએ.

sayri...

તું મને ન શોધ ક્યાંય આસપાસમાં,

હું તને મળી શકું તારા જ શ્વાસમાં.

શ્વાસનું ચાલવું ચેટર જેવું

શ્વાસનું ચાલવું ચેટર જેવું

આપણું હોવું હેંગઓવર જેવું

આ ખીજાવું ને રીઝાવું તારું

લાગે ઇંગ્લેંડના વેધર જેવું

એક એક પળ અહીં સ્કેરી છે

વિશ્વ આખું છે હોરર જેવું

પેન્સિલમાર્ક જેવું સ્મિત મારું

રૂસણું તારું ઇરેઝર જેવું

કોઇનું કોન્સલેશન છે અદમ
ક્રોકોડાઇલના ટીઅર જેવું

great gujarati

દૂધ નહીં તો પાણી દે

ડૉલ મને કાં કાણી દે !

તગતગતી તલવારો દે,

યા ગુજરાતી વાણી દે.

એક જ ઘા ને કટકા છે ત્રણ,

સમજણ માટે ગુજરાતી ભણ.

તારી સામે નહીં જ નાચું,

હોય ભલે સોનાનું આંગણ

લખ મને.......... !!!!

કાગળમાં તારી યાદના કિસ્સાઓ લખ મને,

જો શક્ય હોય તો પ્રેમના ટહુકાઓ લખ મને !

તારા વિના અહીં તો છે ધુમ્મસ ફક્ત બધે,

તારી ગલીમાં કેવા છે તડકાઓ લખ મને !

અકળાઈ જાઉં એવા અબોલા ન રાખ તું,

તારા જ અક્ષરો વડે ઝઘડાઓ લખ મને !

કોઈ મને બીજા તો સહારા નહીં મળે,

અમથા જ તારે હાથે દિલાસાઓ લખ મને !

મારા જીવનનો પંથ હજી તો અજાણ છે,

ક્યાં ક્યાં પડ્યાં છે તારાં પગલાંઓ લખ મને !

sayri...

પાંપણો પર બોજ વધતો જાય છે,
સ્વપ્નનો ઉપચાર કરવો જોઈએ.

આભાર તારો કે આવી મિત્રતા આપી,

આભાર તારો કે આવી મિત્રતા આપી,આપણા સંબંધમાં કેવી સુંદરતા આપી,દુનિયામાં લોહીના સંબંધ પણ તુટીં જાય છે,પણ મને દોસ્તીમાં પણ કેવી પવિત્રતા આપી...કોઇ પણ વાત કહી શકીએ છીએ એક-બીજાને,મિત્ર તે દુઃખ દુર કરવાની કેવી સત્ત્તા આપી,નહિ છોડી શકીએ આ મિત્રતાને કોઇ પણ રીતે,આપણા સંબંધમાં પ્રભુંએ પણ કેવી અટ્ટુટતા આપી,હું અપૂર્ણ હતો તમારી મિત્રતા વિના,તમે સાથ આપી કેવી પૂર્ણતા આપી......

ગીતના ઘેઘૂર ગરમાળામાં ચૂમી છે તને,

ગીતના ઘેઘૂર ગરમાળામાં ચૂમી છે તને,બે ગઝલની વચ્ચેના ગાળામાં ચૂમી છે તને.પર્વતો પાછળ સવારે, ને બપોરે ઝીલમાં,સાંજ ટાણે પંખીના માળામાં ચૂમી છે તને.સાચું કહું તો આ ગણિત અમથું નથી પાકું,બે ને બે હોઠોના સરવાળામાં ચૂમી છે તને.કાળી રાતોમાં છુપાઈને ગઝલની આડમાં,પાંચ દસ પંક્તિના અજવાળામાં ચૂમી છે તને.લોકોએ જેમાં ન પગ મુકવાની ચેતવણી દીધી,પગ મૂકીને એ જ કુંડાળામાં ચૂમી છે તને.પાંપણો મીંચાય ને ઉઘડે એ પલકારો થતાં,વાર બહુ લાગી તો વચગાળામાં ચૂમી છે તને.

એક સવારે

એક સવારે

એક સવારે આવી,

મુજને કોણ ગયું ઝબકાવી ?

વસંતની ફૂલમાળા પહેરી,

કોકિલની લઈ બંસી,

પરાગની પાવડીએ આવી,

કોણ ગયું ઉર પેસી ?

કિરણ તણી કોમળ અંગુલિએ

રમ્ય રચી રંગોળી,

સોનલ એના સ્નેહ

સુહાગેકોણ રહ્યું ઝબકોળી ?

-સુન્દરમ્

लहरों से डर कर नौका पार नहीं होती,

लहरों से डर कर नौका पार नहीं होती,कोशिश करने वालों की कभी हार नहीं होती.नन्हीं चींटी जब दाना लेकर चलती है,चढ़ती दीवारों पर, सौ बार फिसलती है.मन का विश्वास रगों में साहस भरता है,चढ़कर गिरना, गिरकर चढ़ना न अखरता है.आख़िर उसकी मेहनत बेकार नहीं होती,कोशिश करने वालों की कभी हार नहीं होती.डुबकियां सिंधु में गोताखोर लगाता है,जा जा कर खाली हाथ लौटकर आता है.मिलते नहीं सहज ही मोती गहरे पानी में,बढ़ता दुगना उत्साह इसी हैरानी में.मुट्ठी उसकी खाली हर बार नहीं होती,कोशिश करने वालों की कभी हार नहीं होती.असफलता एक चुनौती है, इसे स्वीकार करो,क्या कमी रह गई, देखो और सुधार करो.जब तक न सफल हो, नींद चैन को त्यागो तुम,संघर्श का मैदान छोड़ कर मत भागो तुम.कुछ किये बिना ही जय जय कार नहीं होती,कोशिश करने वालों की कभी हार नहीं होती

એક સ્મરણ બસ સળવળ્યું છે એ જ લખવાનું તને,

એક સ્મરણ બસ સળવળ્યું છે એ જ લખવાનું તને,આંખમાં કૈં અવતર્યું છે એ જ લખવાનું તને.એક આખી રાત જાગી છેવટે મધુમાસમાં,પુષ્પનું પડ કોતર્યું છે એ જ લખવાનું તને.આજ મોસમની મજાનો સ્વાદ લઇને ટેરવે,અંગ જમણું ફરફર્યું છે એ જ લખવાનું તને.પ્હોરની પીળી ક્ષણોને રગરગે રમતી કરી,એક વેદન ઓલવ્યું છે એ જ લખવાનું તને.રાતની બિસ્માર હાલત જોઇને, વાતાવરણઓસ થઇને ઓગળ્યું છે એ જ લખવાનું તને.દોસ્ત, સહિયારી ક્ષણોને રાતભર બાળી અનેરોજ કાજળ કાલવ્યું છે એ જ લખવાનું તને.એક અટકેલી સ્થિતિનું ‘હું’ થી ઘેરાયું કવચ,ઓગળી અળગું કર્યું છે એ જ લખવાનું તને.ક્યાંક ગુલમ્હોરી ક્ષણોના પગરવોને સાંભળી,કાનમાં પીછું ફર્યું છે એ જ લખવાનું તને.શબ્દ, પારેવાંની પાંખો થઇ પ્રણયને સેવશે,ભીંત આડે સાંભળ્યું છે એ જ લખવાનું તને.

સજન મારી પ્રિતડી સદીઓ પુરાણી

સજન મારી પ્રિતડી સદીઓ પુરાણી

ભુલી ના ભુલાશે… પ્રણય કહાણી

સુહાગણ રહીને મરવું, જીવવું તો સંગમાં

પલપલ ભીંજાવું તમને, પ્રિતડીના રંગમાં

ભવોભવ મળીને કરીએ, ઉરની ઉજાણી

સજન મારી પ્રિતડી…

જીગર ને અમીની આ તો રજની સુહાગી

મળી રે જાણે સારસની જોડલી સોભાગી

છાયા રૂપે નયનને પિંજરે પુરાણી

સજન મારી પ્રિતડી…

સજન મારી પ્રિતડી સદીઓ પુરાણી

ભુલી ના ભુલાશે… પ્રણય કહાણી

જનમોજનમની પ્રિતી દીધી કાં વિસારી

પ્યારી ગણી તેં શાને મરણ પથારી ?

બળતાં હ્ર્દયની તેંતો વેદના ન જાણી….

સજન મારી પ્રિતડી…

ધરા પર ઝુકેલું ગગન કરે અણસારો

મળશે જીગરને મીઠો અમીનો સહારો

ઝંખતા જીવોની લગની નથી રે અજાણી

સજન મારી પ્રિતડી…

આભમાં ઊગેલ ચાંદલો, ને જીજાબાઇને આવ્યાં બાળ રે (2)

આભમાં ઊગેલ ચાંદલો, ને જીજાબાઇને આવ્યાં બાળ રે (2)

બાળુડાને માત હીંચોળે

ધણણણ ડુંગરા બોલે

.શિવાજીને નીંદરું ના’વે

માતા જીજાબાઇ ઝુલાવે.

પેટમાં પોઢીને સાંભળેલી બાળે રામ - લખમણની વાત

માતાજીને મુખ જે દીથી,ઊડી એની ઊંઘ તે દીથી….શિવાજીને…

પોઢજો રે, મારાં બાળ !

પોઢી લેજો પેટ ભરીને આજ –

કાલે કાળાં જુદ્ધ ખેલાશે :સૂવાટાણું ક્યાંય ન રહેશે….શિવાજીને…

ધાવજો રે, મારાં પેટ !

ધાવી લેજો ખૂબ ધ્રપીને આજ –

રહેશે નહીં, રણઘેલુડા !ખાવા મૂઠી ધાનની વેળા…..શિવાજીને…

પ્હેરી - ઓઢી લેજો પાતળાં રે !

પીળાં-લાલ-પીરોજી ચીર –

કાયા તારી લોહીમાં ન્હાશે :ઢાંકણ તે દી ઢાલનું થાશે….શિવાજીને…

ઘૂઘરા, ધાવણી, પોપટ-લાકડી ફેરવી લેજો

આજ –તે દી તારે હાથ રહેવાનીરાતી બંબોળ ભવાની….શિવાજીને…

લાલ કંકુ કેરા ચાંદલા ને ભાલે તાણજો કેસરા

આડ્ય –તે દી તો સિંદોરિયા થાપાછાતી માથે ઝીલવા, બાપા !….શિવાજીને…

આજ માતા ચોડે ચૂમીયું રે બાળા !

ઝીલજો બેવડ ગાલ –તે દી તારાં મોઢડાં માથેધૂંવાધાર તોપ મંડાશે…….શિવાજીને…

આજ માતાજીની ગોદમાં રે તુંને હૂંફ આવે આઠ પ્હોર –

તે દી કાળી મેઘલી રાતેવાયુ ટાઢા મોતના વાશે…..શિવાજીને…

આજ માતા દે

આંસુને પી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી,

આંસુને પી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી,

એક રણ તરી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી.

તમને ભૂલી જવાના પ્રયત્નોમાં આજકાલ,

તમને ભૂલી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી.

મારું સ્વમાન રક્ષવા જતાં કદી કદી,

હું કરગરી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી.

કંટકની માવજતમાં અચાનક ઘણી વખત,

ફૂલો સુધી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી.

વાતાવરણમાં ભાર છે મિત્રોના મૌનનો,

હું શું કહી ગયો છું, મને ખ્યાલ પણ નથી.

FRIENDSHIP MEAN BEAUTY OF A HUMAN

FRIENDSHIP MEAN LIKE GOLDS

FRIENDSHIP MEAN FRESH FLOWER

FRIENDSHIP MEAN FEELING

FRIENDSHIP MEAN HAPPINESS

FRIENDSHIP MEAN PLEASED

FRIENDSHIP MEAN SHARING

FRIENDSHIP MEAN THINKING

FRIENDSHIP MEAN SUGGESTION

FRIENDSHIP MEAN CONNECTION

FRIENDSHIP MEAN WASTING TIME

FRIENDSHIP MEAN KILLER OF LIFE

FRIENDSHIP MEAN TEASING

FRIENDSHIP MEAN JOKING

FRIENDSHIP MEAN GOOD RELATIONSHIP

FRIENDSHIP MEAN GOOD PARTNER

FRIENDSHIP MEAN CALLING IN A SAVIOR CONDITION

FRIENDSHIP MEAN LEAVING IN A SAVIOR CONDITION

FRIENDSHIP MEAN LIVING IN A GOOD CONDITION

FRIENDSHIP MEAN TIME PASS

FRIENDSHIP MEAN INVESTIGATE

FRIENDSHIP MEANS A PART OF LIFEF

RIENDSHIP MEANS A NICE THING

FRIENDSHIP MEANS A RIVERFRIENDSHIP MEAN WINDS

FRIENDSHIP MEAN VERY SENSITIVE RELATION

FRIENDSHIP MEAN TREES OF FOOD

FRIENDSHIP MEAN TASTE THAN SUGAR , waitting your reply

આંખોની નજર પેલે પાર ક્ષીતીજ પર અટકે છે.

આંખોની નજર પેલે પાર ક્ષીતીજ પર અટકે છે

મારા અક્ષુઓ ની ધાર બસ તારી હથેળી પર અટકે છે.

વિચારો ની વિચારધારા તારા ચહેરા પર આવી અટકે છે.

સતત ઝંખના કરતુ હ્રદય તારા સહવાસ આગળ અટકે છે.

હું નથી જાણતી આ જીન્દગી કોની દેન છે ?

પણ બસ તારા સહવાસ વગર મારી જીન્દગી અટકે છે

મૌત ને મજાક માની, પ્રેમ ને બદનામ કરે છે

મૌત ને મજાક માની, પ્રેમ ને બદનામ કરે છે

શૂલી પર આમ ચડી, શાને લોકો જીંદગી ને ધોખો આપે?

શ્વાસ ને આપી દઇ, પ્રેમ ને જૂલ્મી ઠેરાવે છે

અપ્સરા ની આશા મા,શાને લોકો જન્નત મા જવા માંગે?

હ્રુદય ને ચીરી ને, પ્રેમ ની તરસ છીપાવે છે

પોતના દેહ ને માણવા ને બદલે,શાને લોકો એને નશ્વર માને?

દોસ્ત જરા જીવી ને તો જો, પ્રેમ નો એહ્સાસ જ અદભુત છે

સાત જન્મ પણ ખુટી જશે, શાને લોકો મારી વાત ના માને

અંતથી કયારેક શરુઆત થઈ હશે,

અંતથી કયારેક શરુઆત થઈ હશે,

શરુઆત થઈ હશે તો કયાંક અંત પણ હશે!

નફરતથી બે દિલના મિલનની શરુઆત થઈ હશે,

એ પ્રેમી દિલોની વિદાયમાં અંત પણ હશે!!

આજ છે, ફીલોસોફી જીવનની વૈભવ,

મિલનની મોજ સાથે વિરહની વેદના પણ હશે!.

મને ખબર છે, હે પ્રભુ !

તુ નથી આપવાનો, શાશ્વતી જીવન કોઇને

.હું તો બસ એટલું જ માગું, કે પ્રેમને શાશ્વત વહેવા દેજે,

મુજ સરીખાં પંખીને તું, થોડી ચાંચ ડૂબાડવા દેજે !!

અમે રસ લેવા માંડિયો છે જે ઘડિથી એક છોરિમા,

અમે રસ લેવા માંડિયો છે જે ઘડિથી એક છોરિમા,

નથિ પડતો ઇન્ટ્રેસ્ટ હવે ફાફડા કચોરી મા,

પ્રિયે એવિ તુ મને પ્રેમ રસથિ ભરિભરિ લાગી,

કદિ પણીપુરી લાગી તો કદિ ચટણી પુરી લાગી,

થતિ તુજ વાત ને એમાય તારા રુપની ચર્ચા,

જણે ગરમા ગરમ ગોટાને ભજિયા,

ભટકતા મજનુઓ સાથે સાને કરો આઙાઈ,

ખમણશ્રી મા અભિવ્રુધી કરે છે કાળિ કાળિ રાઈ,

તે છતા ન થૈ સકિયો મનમેળ તારી શાથે,

કે બરબાદ ગઈ એ ભેળ જે ખાધી તારી શાથે,

હવે છવાયો છે આલમ મનમા એરીતે હતાસાનો,

હુ ખાઊ છુ પેંડા ને સ્વાદ આવે પતાસાનો

દિલના દર્દોને પીનારો શુ જાણે, પ્રેમ ના રિવાજો ને જમાનો શું જાણે,

દિલના દર્દોને પીનારો શુ જાણે, પ્રેમ ના રિવાજો ને જમાનો શું જાણે,
છે કેટલી તકલીફ કબરમાં, તે ઉપરથી ફૂલ મૂકનારો શું જાણે!
જીવનમા જસ નથી, પ્રેમમાં રસ નથી;
\ધંધામાં કસ નથી, જાવુ છે સ્વર્ગમાં, પણ એની કોઈ બસ નથી
જિંદગીને જીવવાની ફિલસુફી સમજી લીધી,
જે ખુશી આવી જીવનમાં, આખરી સમજી લીધી!
ડૂબતા જીવનનાં તમે શ્વાસ છો,
કહુ કેમ કે તમે કઈક ખાસ છો;
લોકો કહે છે કે - હસ્યા તેના ઘર વસ્યા!
પરંતુ એ કોણ જાણે છે કે - ઘર વસ્યા પછી કેટલા હસ્યા?

sayri...

શંકા થાય છે મને ન રાખ વ્હેમ કે હુ ભૂલી જઈશ તને
ન આપ તુ આમ તારી પ્રેમ ની કોઈ નિશાની મને .



ભુખ સાથે ભાગ્યની ટક્કરથી ગભરાતા હશે,
બાળપણમાં એટલે બધા માટી ખાતા હશે.



હ્મે પીને કી આદ્ત થી,મગર ઉસને ઉસકી કસમ દેકર છૂડાડી.
જબ બેઠે યારો કી મહેફઈલ મે, તબે યારો નેે ઉસકી કસમ દેકર પીલાદી.



અહીં આપણે બે અને વરસાદ ભીંજવે
મને ભીંજવે તું તને વરસાદ ભીંજવે



અરમાનો ને રોકે તેવી કોઇ મિનાર હોય તો સારુ,
દિલની ઇચ્છાઓ ને રોકે તેવી દિવાલ હોય તો સારુ,
મારે મૃત્યુ પછી પણ એમને જોવા છે,
મારી કબરમાં નાની તિરાડ હોય તો સારુ.....


ઉડવાની ચાહમાં બેજાન બની ગયો છું
પંખી બનવું હતુ, વિમાન બની ગયો છું ....

ભલે અલ્પ છે મારી પાસે, સહેજ તો આપીશ ને

ભલે અલ્પ છે મારી પાસે, સહેજ તો આપીશ ને
જા, લઇ જા એક ટુકડો, કે આ આકાશ મારું છે.
હા કહે તો લખી દઉં મહેક પર નામ તારું,
જો પેલાં પુષ્પો ખીલ્યાં છે, હા એ ઉપવન મારું છે.
લે બસ કરી દીધાં દરેક જામ મેં તારે નામ,
આંખોમાં દરીયો છલકે છે ને આ પાણી મારું છે.
રેતનાં દરેક કણમાં તારી યાદ ભરી દઉં,
કે દુનીયાના દરેક રણ પર નામ મારું છે.
બે શક પ્હોંચીશ તું કહે ત્યાં, હું તો છું પ્રણય
પવનની લહેરખી પર લખ્યું છે એ નામ મારું છે

ક્યારેક અમસ્તા હું પણ થોડા આપું છુ પ્રત્યાઘાતો,

ક્યારેક અમસ્તા હું પણ થોડા આપું છુ પ્રત્યાઘાતો
,કારણ છે એનુ કે મે પણ જીરવ્યા છે કૈક આઘાતો.
આમ ભલે ને હૃદય રડે પણ હસતી રાખુ છું આંખો,
તો પણ હરદમ શબ્દે શબ્દે દર્દ રહે છે છલકાતો.
કિસ્મત ને મારે જઇ ને બે ચાર સવાલો કરવા છે,
થોડી શિકાયત કરવી છે, કંઇ કરવી પણ છે રજુઆતો.
નારાજ નથી હું દુનિયા થી એણે તો મુજ ને આપી છે,
દર્દ, નિરાશા, નિષ્ફળતા ની કેવી સુંદર સોગતો.
ઘર ના મારા આયના ને રોજ કરું છું એક સવાલ,
દોસ્ત, કહે કે ક્યાં ખોવાયો ચેહરો પેલો મલકાતો.

કાગળમાં તારી યાદના કિસ્સાઓ લખ મને,

કાગળમાં તારી યાદના કિસ્સાઓ લખ મને,
જો શક્ય હોય તો પ્રેમના ટહુકાઓ લખ મને !
તારા વિના અહીં તો છે ધુમ્મસ ફક્ત બધે,
તારી ગલીમાં કેવા છે તડકાઓ લખ મને !
અકળાઈ જાઉં એવા અબોલા ન રાખ તું,
તારા જ અક્ષરો વડે ઝઘડાઓ લખ મને !
કોઈ મને બીજા તો સહારા નહીં મળે,
અમથા જ તારે હાથે દિલાસાઓ લખ મને !
મારા જીવનનો પંથ હજી તો અજાણ છે,
ક્યાં ક્યાં પડ્યાં છે તારાં પગલાંઓ લખ મને !

poem

અમસ્તી કોઈ પણ વસ્તુ નથી બનતી જગતમાંહે
કોઈનું રૂપ દિલના પ્રેમને વાચા અપાવે છે
ગઝલ સર્જાય ના દિલમાં દાહ લાગ્યા વિણ
પ્રથમ ઘેરાય છે વાદળ, પછી વરસાદ આવે છે..!!

poem

આનંદ અને સંતોશ વચ્ચે નો તફાવત શું ?
જીવન માં જે ગમે તે મલે તેનુ નામ આનંદ અને
જીવન માં જે મલે તે ગમે તેનુ નામ સંતોશ !!!

sayri...

છે મારી મુસીબતનુ 'મરીઝ' એક આ કારણ,
હું મુજ થી રૂઠેલો છુ, મને કોણ મનાવે?

hi

000000_____000000_____000___000___000000_____000000____00000_00000___000000_____000000___0000000000000___000000_____000000____00000000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000________000___000000_____000000_________0___00000000000000000___0000000000000___00000000000000000___0000000000000___00000000000000000______0000000___00000000000000000______0000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000______0000000___000000_____000000___0000000000000___000000_____000000___0000000000000 .....................(\_(\.....................(=' :').....................(,('')('')...........""""""""""""""""""""""""\_............join a new friend"""\___...........________________ _ ____)

ભુત અને ભવીશ્યના બે ખીલા પર,

ભુત અને ભવીશ્યના બે ખીલા પર,
લટકતી જીંદગીમાં હું મારી ‘આજ’ને શોધું છું
.ભુતકાળના ખીલા પર ટાંગ્યા છે આંસુઓ,
નીરાશાઓ, પરાજય અને પસ્તાવા વચ્ચે
બે ચાર ખુશી- તોરણ.ભવીશ્ય પર છે
રંગીન મેઘધનુશ્યો,અગણીત મહેચ્છાઓ
અને શેખચલ્લી-સપના,અને વચ્ચે છુપાયેલો અણજાણ્યો ડર.
.‘આજ’માં છે મીશ્રણ બન્નેનું’આજ’માં છે સંઘર્શ.
‘આજ’ને સુક્ષ્મદર્શક કાચથી તપાસતાં તો
તે ‘ગઇકાલ‘ બની જાય છે.કલ્પનાની સોનેરી ઉશામાં
વીહરતાં ‘આજ’‘આવતીકાલ’ બનીને ઉભી રહે છે.
તેથી જ ક્યારેક ‘આજ’નીરસ અને નીર્જીવ લાગે છે.
‘આજની ઘડીમાં જીવો’ તેમ કહેવું તો સહેલું છે.
પણ ગઇકાલ, આજ અને આવતીકાલમળીને તો જીવનરેખા બને છે.

બાગમાં ક્યાં હવે ફરે છે સનમ.........

બાગમાં ક્યાં હવે ફરે છે સનમ

વૅબસાઈટ ઉપર મળે છે સનમ

ફ્લૉપિ ડિસ્ક જેવો આ ચહેરો તારો

અન્ય ઉપમા તો ક્યાં જડે છે સનમ

મૅમરીમાં ય હું સચવાયો નહીં

તું મને સૅઈવ ક્યાં કરે છે સનમ

ડબ્લ્યુ ડબ્લ્યુ ડબ્લ્યુની પાછળ

ડૉટ થઈને તું ઝળહળે છે સનમ

આ હથેળીના બ્લૅન્ક બૉર્ડ ઉપર

સ્પર્શની કી જ ક્યાં મળે છે સનમ

શી ખબર કઈ રીતે ડીકોડ કરું

સિલિકોન ચિપ કશું કહે છે સનમ

ક્યાં છે રોમાંચ તારા અક્ષરનો

ફક્ત ઈ-મેઈલ મોકલે છે સનમ

દિલની ધડકન છે સૉફ્ટવૅર હવે

એને ગ્રૅફિકમાં ચીતરે છે સનમ

લાગણી પ્રૉગ્રામ્ડ થઈ ગઈ છે

ઍન્ટર ઍક્ઝિટ ફક્ત કરે છે સનમ

હુ ક્યા કહુ છુ આપની હા હોવી જોઇયે,--

હુ ક્યા કહુ છુ આપની હા હોવી જોઇયે,---(2)પન ના કહો છો એમા વ્યથા હોવી જોઇએપુરતો નથી નશીબનો આનંદ ઓ ખુદા,---(2)મરજી મુજબની થોડી મજા હોવી જોઇએ.એવી તો ભેદી રીતે મને માફ ના કરો,---(2)હુ ખુદ કહી ઉઠુકે સજા હોવી જોઇએ.મે એનો પ્રેમ ચહ્યો બહુ સાદી રીત થી,---(2)નહોતી ખબર કે એમા કલા હોવી જોઇએ.પ્રુથવી ની આ વિશાળતા એમજ નથી 'મરીજ',---(2)એના મિલનની ક્યાક જગા હોવી જોઇએ.

મહેકમાં મહેક મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો

મહેકમાં મહેક મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહોતેજમાં તેજ મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહોરાહ જુદો જો ફંટાય તો મૃત્યુ ન કહોશ્વાસની લીલા સમેટાય તો મૃત્યુ ન કહો.દીર્ઘ યાત્રાની જરૂરતથી સજ્જ થઈ જઈનેએક મંઝિલની લગન આંખે ઉતરવા દઈનેભાનની ક્ષણને કાળજીથી સમેટી લઈને‘આવજો’ કહીને કોઈ જાય તો મૃત્યુ ન કહો.જે નરી આંખે જણાયું ન એ તત્વ કળવાજે અગોચર છે એ અસ્તિત્વને હરદમ મળવા,દૂર દુનિયાના રહસ્યોનો તાગ મેળવવાદ્રષ્ટી જો આંખથી છલકાય તો મૃત્યુ ન કહો.શબ્દ ક્યાં પહોંચે છે તે જાતે નિરખવા માટેભાન ની સૃષ્ટીની સિમાને પરખવા માટેદિલના વિસ્તારની દુનિયાઓમાં વસવા માટેકોઈ મહેફીલથી ઊઠી જાય તો મૃત્યુ ન કહો.

મોત કેરા નામથી ગભરાઉં એવો હું નથી.........

મોત કેરા નામથી ગભરાઉં એવો હું નથી,બીકથી વહેવાર ચૂકી જાઉં એવો હું નથી;જાન દીધો છે ખુદાએ ચાર દિ’ માટે ઉધાર,એને પાછો સોંપતાં અચકાઉં એવો હું નથી.શું કુબેરો ? શું સિકંદર ? ગર્વ સૌનો તૂટશે,હો ગમે તેવો ખજાનો બે જ દિનમાં ખૂટશે;કાળની કરડી નજરથી કોઈ બચવાનું નથી,આજ તો ફૂટી છે પ્યાલી, કાલ કૂંજો ફૂટશે.હર પ્રભાતે ચેતવે છે કૂકડાઓની પુકાર,જો ઉષાના દર્પણે તારા જીવન કેરો ચિતાર;જાગ ઓ નાદાન, વીતી રાત આખી ઊંઘમાં,આયખું એમ જ ઘટી જાશે કદી કીધો વિચાર ?

તો દોસ્ત, હવે સંભળાવ ગઝલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે,

તો દોસ્ત, હવે સંભળાવ ગઝલ,
બહુ એકલવાયું લાગે છે,
લે મૂક હથેળીમાં મખમલ,
બહુ એકલવાયું લાગે છે.
શાયદ મારો ભુક્કો થાશે કે
ઢાંચામાં જકડાઈ જઈશ,
શું થાશે એ કહેવું ન સરલ,
બહુ એકલવાયું લાગે છે.

કૂવો બેઠો આતુરતાથી,
વરસી ના એકે પનિહારી,
સંકોચાતું મરજાદી જલ
બહુ એકલવાયું લાગે છે.
ઉનાળો લઈને ખોબામાં
જંગલ જંગલ ભટક્યા કરવું,
બે આંખો ત્યાં ભાળી શીતલ, .
બહુ એકલવાયું લાગે છે.
ખખડાવે ખુલાસાના રસ્તા,
શંકાના ભીડેલા દરવાજા,
સોંસરવો છે આ કોલાહલ,
બહુ એકલવાયું લાગે છે.

થોડોય પરિચય નથી છતાં સંબંધ છે,
લાગે છે હ્રુદયની આ લાગણીઓ અંધ છે.
કોઈ ખીલેલું ફૂલ ખરે ભર વસંતમાં,
તેલ સૌ પ્રસંગ નીખરવા પ્રબંધ છે
છવાઈ ગઈ છે પાનખર ચમનમાં તે છતાં
અહીં પાન પાનમાં વસંતની સુગંધ છે.
ભવરણમાં એતલે જ ભટકતો રહ્યો સદા,
જોયું'તું મેં પ્રભુને ઘેર દ્વાર બંધ છે.
જેના હતા અમે એ અમારા ન થઈ શક્યા
મિસ્કીન જિંદગીમાં રઝળતા સંબંધ છે.

તમોને ભેટ ધરવા ભર જવાની લઇને આવ્યો છું.....

તમોને ભેટ ધરવા ભર જવાની લઇને આવ્યો છું.
મજા લાંબી અને રાતો મજાની લઇને આવ્યો છું.
કહો તો રોઇ દેખાડું , કહો તો ગાઇ દેખાડું.
નજરમાં બેઉ શક્તિઓ હું છાની લઇને આવ્યો છું.

અમે ધારી નહોતી એવી અણધારી કરી લીધી;
અજાણી આંખડીએ ચોટ ગોઝારી કરી લીધી...
ઘડીઓ આ જુદાઇની અને તે પણ જવાનીમાં?

અમે આ પણ સહન તલવાર બેધારી કરી લીધી...
મને કંઇ વાત તો કરવી હતી અલગારી મન મારા,
વળી કોના થકી તેં પ્રીત પરબારી કરી લીધી !...
કસુંબલ આંખડીના આ કસબની વાત શી કરવી ?ક
લેજું કોતરી નાજુક મીનાકારી કરી લીધી...

અહીંયા જ મારા પ્રણયની કબર છે......

અહીંયા જ મારા પ્રણયની કબર છે

ખરું કહો તમે,આ તમારું જ ઘર છે?

તમે બેકદર થઈ ગયાં તો હું સમજ્યો

એ મારા સમા માટે સાચી કદર છે

હ્રદય મારું માટીનું કૂંડું થયું છે

ફૂલો જેમ એમાં કોઈની નજર છે

સુરાલય પછીથી હું શું કામ શોધું?

તમે પીધો એની મને પણ અસર છે

મને મારું મન એમ આગળ કરે છેકે

મંઝિલની જાણે કે મુજને ખબર છે!

હવે કોંને પોતાના ગણવા કહી દો

અમારી જ સામે અમારું ભીતર છે

મને રોક્યો મંઝિલના દ્વારે જઈ મેં

કે મનમાં રહે : સ્હેજ બાકી સફર છે.

મહેકમાં મહેક મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો

પડાઘાતી એક શબ્દની અણબૂઝ વાત છુ.....

પડાઘાતી એક શબ્દની અણબૂઝ વાત છુ,
ભણકાર કહી રહ્યા છે હજી હું હયાત છું..
ઇશ્વર નથી કે શબ્દથી જકડી શકો મને,
નીર્મોહી શૂન્ય છું, અને તે પણ અજાત છું........
"શુન્ય પાલનપુરી"

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો.....

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો,
છોડ અંતની ચિંતા, તું શરૂઆત કરી જો.
આ ટ્રેનને ય અંતે તું જો ! થોભવું પડશે,
સ્ટેશન બનીને સાચી રજૂઆત કરી જો.
પીંછા તણી હળવાશનો સમજાશે ખરો અર્થ,
આકાશ સમી ખુલ્લી કબૂલાત કરી જો.
બારી જો ખૂલે તો જ આ આકાશ ઊઘડશે,
તું બહેરી દિવાલોને રજૂઆત કરી જો.
પહોંચાય ત્યાં સુધી એ જરૂરી નથી તો પણ
ત્યાં પહોંચવા માટેની શરૂઆત કરી જો...!!

તને ઝરણું મોકલું ,
ને તું જવાબમાં મૌન બીડે.
હું તને દરિયો મોકલું ,
ને તું જવાબમાં મૌન મોકલે.
હું તને પંખી મોકલું ,
ને તું જવાબમાં મૌન બીડે.
હું તને આભ મોકલું ,
ને તું જવાબમાં મૌન બીડે.
જા, હવે બહુ થયું,
હું હવે મૌન વહેતું કરું છું.
ને તું, મારાં આભ, દરિયો અને પાંખ પાછા મોકલ…

ક્યારેક અનુભવોમાંથી અમૃત શોધીએ છીએ........

ક્યારેક અનુભવોમાંથી અમૃત શોધીએ છીએ,
ક્યારેક અમૃત વલોવી જહર શોધીએ છીએ.
કદી મનનાં ઉપવન ખૂંદીને અહંને શોધીએ છીએ,
ને અહંના એ કાદવને ખૂંદી કમળ શોધીએ છીએ.
ઉજાગરા સદીઓથી સદી ગયા છે અમને તોય,
દીવો લઇ કદી પેલી નિંદરને શોધીએ છીએ.
વાતો કડવી કરી કરી સ્વજનોને દુભવ્યા છે,
હવે એમનાં દિલમાં મધુરપ શોધીએ છીએ.
કરી અલવિદા વતનને વસ્યા પરદેશ જઈ,
હવે વતનની પેલી મીઠાશને શોધીએ છીએ.
સમંદર ને સરોવરને ચાલ્યા ઠોકરે ઠેલી
હવે મૃગજળમાં કાં જળ શોધીએ છીએ?
કદી ન આપ્યો આદર જેને ન હૂંફ આપી છે,
એની પાસેથી હવે સમભાવ શોધીએ છીએ.
સમજતો કેમ નથી જીવડા, વાવ્યું નથી જે,
એ લણવા માટે શી વરાપ શોધીએ છીએ?

કોણે કીધું દુઃખની ભાષા રુદન છે.......

કોણે કીધું દુઃખની ભાષા રુદન છે
એ મારું હસવું પણ હોઇ શકે .
'નભ-ધરા' તમારા માટે કવિતાના શબ્દો છે,.
કોઈકનું તે 'ઘર' પણ હોઈ શકે !સવાર ઊગે છે
ને સાંજ ઢળે છે,અત્યંત સ્વાભાવિક આ દિવસ છે
કોઈકને ઝૂરતી આંખો કંઈક બોલે છે
તેને માટે તે આખું વર્ષ પણ હોઈ શકે !
લખવો ને બોલવો સહેલો છે
અઢી અક્ષરનો એ શબ્દ છે
જરા એને દિલમાં ઉતારી જોજે
કદાચ કેટલીય જિંદગીઓ
એમાં સમેટાયેલી પણ હોઈ શકે?
તે ભાગે છે, પેલો દોડે છેશું બસ આ જ જિંદગી છે..
આવી જાય હાથમાં ત્યારે આંખ ઉઘાડજે
કદાચ એ તારું સપનું પણ હોઈ શકે !

આંસુ વિષાદનાં ન તો આવે છે યાદનાં......

આંસુ વિષાદનાં ન તો આવે છે યાદનાં,
ખૂટી ગયો છે જાણે ખજાનો વિયોગનો
.નથી હીણી થવા દીધી કદી એને જુદાઇમાં,
હતી બેનૂર તોયે આંખને ચક્ચૂર રાખી છે.
આંસુ નથી ઊનાં રડવાના આહ નથી કંઠે ભરવાના,
જીવ વિરહમાં જાય ત્યારે ભલે ફરિયાદ નથી કો’દિ કરવાના.
છોડને અય દિલ આશ મિલનની, છોને ખુવારી હો તનમનની,
પરવા નથી કરતા જીવનની જ્યોત ઉપર બળતા પરવાના.
કેવો ઉજાસ ઘર મહીં તારા ગયા પછી !મારો દિવસ હંમેશને માટે ઢળી ગયો.
હજી આંખમાં જાણે ફરકે છે કોઇ,
હજી મીઠું શરમાઇ મરકે છે કોઇ,
વિખૂટાં પડ્યાં તોય લાગે છે ‘ઘાયલ’
હજી પણ રગરગમાં સરકે છે કોઇ.

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો,
છોડ અંતની ચિંતા, તું શરૂઆત કરી જો
.આ ટ્રેનને ય અંતે તું જો ! થોભવું પડશે,
સ્ટેશન બનીને સાચી રજૂઆત કરી જો.
પીંછા તણી હળવાશનો સમજાશે ખરો અર્થ,
આકાશ સમી ખુલ્લી કબૂલાત કરી જો.
બારીજો ખૂલે તો જ આ આકાશ ઊઘડશે,
તું બહેરી દિવાલોને રજૂઆત કરી જો.
પહોંચાય ત્યાં સુધી એ જરૂરી નથી તો પણ
ત્યાં પહોંચવા માટેની શરૂઆત કરી જો...!!

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો,
છોડ અંતની ચિંતા, તું શરૂઆત કરી જો
.આ ટ્રેનને ય અંતે તું જો ! થોભવું પડશે,
સ્ટેશન બનીને સાચી રજૂઆત કરી જો.
પીંછા તણી હળવાશનો સમજાશે ખરો અર્થ,
આકાશ સમી ખુલ્લી કબૂલાત કરી જો.
બારીજો ખૂલે તો જ આ આકાશ ઊઘડશે,
તું બહેરી દિવાલોને રજૂઆત કરી જો.
પહોંચાય ત્યાં સુધી એ જરૂરી નથી તો પણ
ત્યાં પહોંચવા માટેની શરૂઆત કરી જો...!!

ચાહતમાં એકબીજાની ફિકર હોવી જોઇએ,

ચાહતમાં એકબીજાની ફિકર હોવી જોઇએ,
આ વાતની તને ય ખબર હોવી જોઇએ.
એક રોશની રહે છે સતત મારા પંથમાં,
મારા ઉપર તમારી નજર હોવી જોઇએ.
લાગે છે ઠોકરો ને છતાં દુઃખ થતું નથી,
બસ આ જ તારી રાહગુજર હોવી જોઇએ.
નિષ્ફળ પ્રણયનો દોષ તો દઉં હું તને મગર,
મારી ય લાગણીમાં કસર હોવી જોઇએ.
ચાલું છું એમ થાઉં છું મંઝિલથી દૂર હું,
ઊલટી દિશાની મારી સફર હોવી જોઇએ.
\હટવા દો અંધકાર, એ દેખાઇ આવશે,
આ રાતમાં જ ક્યાંક સહર હોવી જોઇએ.
આ બહારનું જગત તો જૂઠાણાંનો ખેલ છે,
દુનિયા ખરી તો દિલની ભીતર હોવી જોઇએ.
‘બેફામ’ જ્યાં ચણાયો હશે એમનો મહેલ,
એની જ નીચે મારી કબર હોવી જોઇએ

ન કર............ ..

ન કર............ ..
સ્થિર જળ સાથે અટકચાળા ન કર
કાંકરા નાખીને કૂંડાળા ન કર
લોક દિવાળી ભલેને ઊજવે
પેટ બાળીને તું અજવાળા ન કર
આજથી ગણ આવનારી કાલને
પાછલાં વરસોના સરવાળા ન કર
ક્યાંક પથ્થર ફેંકવાનું મન થશે
ઈંટને તોડીને ઢેખાળા ન કર
થઈ શકે તો રૂબરૂ આવીને મળ
ઊંઘમાં આવીને ગોટાળા ન કર

આમ તો અજનબી છતાં થોડી ઓળખાણ હોય

આમ તો અજનબી છતાં થોડી ઓળખાણ હોય
એ આંખોને આ આંખોની થોડી પીછાણ હોય
ખોબલે ખોબલે ઉલેચી લે ભલે એ મારા શ્વાસોને
એ બહાને મારા શ્વાસને સ્પર્શની થોડી લ્હાણ હોય
સવાર ઊગતા જ તારોડીયાને બસ જવા દીધા
ધરતીના ચંદરવાને એની થોડી તાણ હોય?
લૂંટાવતી ફરે છે એ પુષ્પને,પંખી, પતંગાને
ખોટું ઠર્યુ એ વિધાન પ્રેમની થોડી ખાણ હોય?
ભલેને વર્તે એ જાણે ના હોય કશી ખબરખુદા કરે,
ચાંદ ના પ્રેમની એને થોડી જાણ હોય

ઉર્મિઓને વ્યવહારિકતાની ચાદર ઓઢાડી હતી,

ઉર્મિઓને વ્યવહારિકતાની ચાદર ઓઢાડી હતી,
એના અંગમાં અંગડાઈ હતી તોયે પોઢાડી હતી...
થયું જયાં પુરુષાર્થનો સૂર્ય માથે ચડી રહયો છે ત્યાં,
ઉર્મિઓ તો બસ! બાષ્પ બનીને ઊડવાની હતી...
કર્યું હૃદયને કોરુંકટ્,સંવેદનને સૂકવી દીધું,
છતાં એની ભીનાશ હૃદયના એક ખૂણે વળગી હતી...
મલકી રહ્યો હતો જ્યાં પુરુષાર્થ એના વિજય પર,
ડૂસકાંની એક લહેર ઉરના ઊંડાણથી ઊઠતી હતી...
ખસેડીને જોયું વ્યવહારિકતાની ચાદર એ પરથી,
સંકોરીને ખુદને... મારી ઉર્મિઓ રડતી હતી!... ... ..
\.એ ક્રમ નિયમ બન્યો નથી, ઉર્મિને આજ અભિવ્યક્તિ છે.
ઉપેક્ષિત ક્ષણોનું ઋણ નથી, અસ્ખલિત એને મુક્તિ છે!

pyaar ki chemistry

Na Ye Chemistry Hoti , Na Main Student Hota
Na Ye Lab Hoti, Na Ye Accident Hota
Abhi Practical Mein Aayi Nazar Ek Larki
Sundar Thi Naak Uski Test Tube Jaisi
Baton Mein Uski Glucose Ki Mithas Thi
Sanson Mein Ester Ki Khushbu Bhi Sath Thi
Aankhon Se Jhalakta Tha Kuch Is Taranh Ka Pyaar
Bin Piye Hi Ho Jata Tha Alcohol Ka Khumar
Benzene Sa Hota Tha Uski Presence Ka Ehsas
Andhere Mein Hota Tha Radium Ka Abhas Nazrein Mileen,
Reaction Hua Kuchh Is Taranh Love Ka Production Hua
Lagne Lage Us Ke Ghar Ke Chakkar Aise
Nucleus Ke Charon Taraf Electron Hon Jaise
Us Din Hamare Test Ka Confirmation Hua
Jab Uske Daddy Se Hamara Introduction Hua
Sun Kar Hamari Baat Woh Aise Uchhal Pari
Ignition Tube Mein Jaise Sodium Bharak Uthi
Woh Boli, Hosh Mein Aao, Pahchano Apni Auqat
Iron Mil Nahin Sakta Kabhi Gold Ke Sath
Ye Sun Kar Tuta Hamare Armanon Bhara Beaker
Aur Hum Chup Rahe Benzaldehyde Ka Karwa Ghoont Pi Kar
Ab Us Ki Yaadon Ke Siwa Hamara Kam

કેવી હશે એ ...

કેવી હશે એ ...
કેવી હશે એ રૂપની રાણી
જોતા જ થઉ હું પાણી પાણી
આંખો મિંચુ તો કોઇ એક સ્વજન
આંખો ઊઘાડું તો વ્યક્તિ અજાણી
લાગશે આંખ ઢળી જાશે લજ્જાથી
બેઠો હશે ચંદ્રમા પણ ઘૂમટો તાણી
વ્હાલપથી લઇ બાથમાં ચૂમશે જો સખી
કહેશે ફૂલો અમારે દિન-રાત ઊજાણી
હળું ફૂંક મારશે લ ઇ પાંપણ હથેળીમાં
હશે પતંગાની પાંખ આંખમાં સમાણી
મદહોશ ચાલથી ચાલશે ગજગામિની
કરશે લોક વાતો કેમ વીજળી વેરાણી?
કળીઓ બે લીપટેલી મંદમંદ ખીલશે
સપનાના ભારથી હશે પાંપણ મીંચાણી
શોધે છે 'DEV'તને ભટકંતો અહીં-તહીં
કહી દે ને સત્ય તેને 'હું તારામાં સમાણી'

નયનથી નયન જુઓ ને કેવા ટકરાઇ જાય છે,

નયનથી નયન જુઓ ને કેવા ટકરાઇ જાય છે,

છતાંય હૈયાની વાત હોઠ સુધી આવીને કેમ રહી જાય છે.

સામા મળો છો તમે ત્યારે કહેવાનું મન થઇ જાય છે,

પણ કિસ્મત અમારું એવું તમારો રસ્તો જ ફંટાઇ જાય છે.

દિલ મારું કહે છે કે હાલત તમારી પણ આવી જ હશે,

માટે તો હોઠ તમારા પણ સિવાઈ જાય છે.

હિંમત કરીને આવું ત્યાં તો વાત જ બદલાઈ જાય છે,

ચહેરો તમારો જોઇને મારા શબ્દો પણ ખોવાઈ જાય છે.

ભલે હોય હાલત આપણી આવી છતાંય મારું માનવું છે કે,

આ રીતે જ ધીરે ધીરે દિલ સમીપ આવી જાય છે .

શબ્દની આરપાર જીવ્યો છું......

શબ્દની આરપાર જીવ્યો છું

હું બહું ધારદાર જીવ્યો છું

સામે પુરે ધરાર જીવ્યો છું

વિષ મહી નિર્વિકાર જીવ્યો છું

ખુબ અંદર બહાર જીવ્યો છું

ઘૂંટે ઘૂંટે ચિક્કાર જીવ્યો છું

મધ્યમાં જીવવુ જ ના ફાવ્યુ

હું સદા બારોબાર જીવ્યો છું

મંદ ક્યારેય ન થઇ મારી ગતિ

આમ બસ મારમાર જીવ્યો છું

આભ ની જેમ વિસ્તર્યો છું

સતત અબ્ધી પેઠે અપાર જીવ્યો છું

બાગેતા બાગ સુર્યની પેઠે

આગમાં પૂરબહાર જીવ્યો છું

હું ય વરસ્યો છુ જીવનમાં

હું ય બહુ ધોધમાર જીવ્યો છું

આમ ઘાયલ છુ,

અદનો શાયર પણસર્વથી શાનદાર જીવ્યો છું...

shri nathji

SHREE NATHJI

મેં એની પાસે....

મેં એની પાસે ગોવર્ધન જેટલું સુખ,

અનેટચલી આંગળી જેટલું દુ:ખ માંગ્યું.

મારા કહેવામાં કે એના સમજવામાં
કદાચ ભૂલ થઈ હોય.

મેં કહ્યું તેનાથી અવળું જ થયું
હવેહું નથી ભાર ઉપાડી શકતો કે નથી આંગળી કાપી શકતો.

અમને વ્હાલુ મૌન તમારૂ ....

અમને વ્હાલુ મૌન તમારૂ ,

વ્હાલી તમારી વાણી,

ઍક ઝલક માં જોઇ લીધી,

મેં જનમ જનમ ની કહાણી.

જ્યારે સમજીને વાચશે મારી ગઝલો,

જ્યારે સમજીને વાચશે મારી ગઝલો,

એ સમય આવશે, પણ મારા મરણની પાછળ,

વાચશે જ્યારે મહોબ્બત થી છલકતા શેરો,

માનશે કેટલુ એ મારા જીવન ને નિર્મળ્,

એ બિચારા ને ભલા ક્યાથી ખબર પડવાની,

કેટલી મોજ મે લુટી છે પ્રણયના નામે,

રૂપભરપુર જવાનીથી છલકતા જીસ્મો,

આન્ક મા મારા સમાવ્યા છે હ્ર્દય ના નામે,

જ્યારે મુજ શેરોમા જોશે એ નશાની વાતો,

એની આખોમા ફરી વળશે સુરાલયનુ જીવન,

માની લેશે એ મને મસ્ત શરાબી જેવો,

મારી ગઝલોને સમજશે એ મદિરાનુ મનન,

કોણ સમજાવશે મારા તરફથી એને,

મારા જીવનમા વીતી કઈક તરસતી રાતો,

સુકા સુકા ગયા વાદળથી ભરેલા દિવસ,

ખાલી ખાલી ગઈ વરસતી રાતો,

જ્યારે સમજીને વાચશે મારી ગઝલો.

તો ક્ષણિકવાર એ દિલને ભલે બેહલાવી લે,

દુર વહેવારથી છે દુર કલાના સર્જન,

મારી ગઝલોને એ જીવનમા ન અપનાવી લે..

‘એ શું?’!!!!

અચાનક એક દિવસમારુ શમણું ખોવાયું,

મેં એને ઘણું શોધ્યું,ઘણું ય શોધ્યું…

સોનેરી સવારેઅને ઢળતી સાંજે,

ખીલતા ઉપવનેઅને ઘુઘવતા દરિયે,

બસ, શોધતી રહી…ત્યાં સુઘી કે

હું ખુદ ભુલી ગઇ-હું શું શોધું છું?…

અને વર્ષો પછી-તમે અચાનક,સામે આવ્યા,

ને એક હુંફાળા સ્મિત સાથે

હથેળીમાં કંઇ મુક્યું,‘આ લે.. તારું શમણું!’

ને મારાથી અનાયાસ પુછાઇ ગયું‘એ શું?’!!!!

તમારું સ્મિત બની લહેરાઇ જાવાનું મને ગમશે,

તમારું સ્મિત બની લહેરાઇ જાવાનું મને ગમશે,

તમારાં આંસુ થઇ લૂંછાઇ જવાનું મને ગમશે.
તમારી શેરીમાં આવીને પહેલા જોઇ લઉં તમને,

ગમે ત્યાં એ પછી ફંટાઇ જાવાનું મને ગમશે.
જગતમાં એમ તો હું ક્યાંય રોકાતો નથી કિન્તુ,

તમે જો રોકશો, રોકાઇ જાવાનું મને ગમશે.
પ્રતિબિંબો તમારાં જો ન દેખાડી શકું તમને,

તો દર્પણ છું છતાં તરડાઇ જાવાનુ મને ગમશે.
જગતમાં હું તો મોટા માનવીના નામ જેવો છું,

કોઇ પાષાણમાં અંકાઇ જાવાનું મને ગમશે.
તમે રડશો છતાં દફનાઇ જાવાનું જ છે ‘બેફામ’,

પરંતુ હસશો તો દફનાઇ જાવાનું મને ગમશે.

ક્યારેક અનુભવોમાંથી અમૃત શોધીએ છીએ,

ક્યારેક અનુભવોમાંથી અમૃત શોધીએ છીએ,

ક્યારેક એ અમૃત વલોવી જહર શોધીએ છીએ.

કદી મનનાં ઉપવન ખૂંદીને અહંને શોધીએ છીએ,

ને અહંના એ કાદવને ખૂંદી કમળ શોધીએ છીએ.

ઉજાગરા સદીઓથી સદી ગયા છે અમને તોય,

કદી દીવો લઇ પેલી નિંદરને શોધીએ છીએ.

વાતો કડવી કરી કરી સ્વજનોને દુભવ્યા છે,

હવે એમનાં દિલમાં મીઠાશ શોધીએ છીએ.

કરી અલવિદા વતનને વસ્યા પરદેશ જઈ,

હવે વતનની પેલી મીઠાશને શોધીએ છીએ.

પત્ર

પત્રશશિકાન્ત!

મારા લગ્નની કંકોતરી આ વાંચજોકંકુ નથી,

મમ રક્તના છાંટા પડ્યા અવલોકજો

એ લગ્નની ચોરી નથી પણ છે ચિતા તૈયાર

રેમમ લગ્ન કરશે કાષ્ટથી પામીશ દુઃખનો પાર રેવાજાં નહીં ત્યાં વાગશે રે !

ગીત કો ગાશે નહીં

રોશે કકળશે સ્નેહીઓ આનંદ વર્તાશે નહી

મીંઢળ સ્થળે શ્રીફળ અને બનશે

વ્હીવાનુ બારમુજ્યુરી મળિ મત આપશે મ્રુત્યુ થયુ છે

કારમુસ્નેહી સગાં તેડાવવા કંકોતરી તાતે લખી

આનંદમાં સૌ આવશે પણ દેખતાં થાશે

દુઃખીએ લગ્નમાં ના આવશો અંતર દુઃખાશે

આપનુમેળાપ ના મ્હારો થશે, દર્શન થશે

ત્યાં રાખનુંઆ ઝેરનુ પ્યાલુ પીતાં અટકાવનારુ કો નહી

જનની જતા આ જગતમાં રે, હાય!

મ્હારુ કો નહીબસ, ઝેરથી આરામ છે એ વીણ પ્યારુ કો નહી

છેસ્વાર્થમય સંસાર જીવડા,

જાણ તારુ કો નહીદિલગીર ના દિલમાં થસો,

આશિષ દે બાળા દુઃખીસદ ગુણી કો કન્યા વરી સંસારમાં થાજો સુખી

જો પ્રેમ મુજ પર હોઇ તો, શશિકાન્ત,

તે વીસરી જજોનિર્ભાગી કન્યા નિર્મળાને કો' દિવસ સંભારજો !

કંકોતરી

કંકોતરી

મારી એ કલ્પના હતી કે વિસરી મને

કિંતુએ માત્ર ભ્રમ હતો થઇ ખાતરી મને

ભુલી વફાની રીત, ના ભુલી જરી મને

લ્યો, એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને

સુંદર ના કેમ હોય કે સુન્દર પ્રસંગ છે

કંકોતરી મા રુપ છે, શોભા છે, રંગ છે

કાગળનો એનો રંગ છે ખીલતા ગુલાબ સમ

જાણે ગુલાબી એના વદનના જવાબ સમ

રંગીનીઓ છે એમા ઘણી ફુલછાબ સમ

જાણે કે પ્રેમકાવ્યની કોઇ કિતાબ સમ

જાણુ છુ એના અક્શરો વરશોના સાથથી

શિરનામુ મારુ કિધું છે ખુદ એના હાથથી

ભુલી વફાની રીત, ના ભુલી જરી મનેલ્યો,

એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને

કન્કોત્રિ થી એટલુ પુરવાર થાય છે...

નિષ્ફલ બને જો પ્રેમ તો વેહવાર થાય છે...

જ્યારે ઉઘાડી રીતે ના કંઇ પ્યાર થાય છે...

ત્યારે પ્રસંગ જોઇ સદાચાર થાય છે..

. દુઃખ છે હજાર તોય હજી એજ ટેક છે

કન્કોત્રિ નથી આ અમસ્તો વિવેક છે

આસિમ હવે વાત ગઈ રંગ પણ ગયો

તાપી તટે થતો હતો એ સંગ પણ ગયો

આંખો ની છેડછાડ ગઈ વ્યંગ પણ ગયો

મેળાપ ની એ રીત ગઈ ઢંગ પણ ગયો

હું દિલની લાગણી થી હજી પણ સતેજ છુ..

.એ પારકી બની જશે હું એનો એજ છુ...

ભુલી વફાની રીત, ના ભુલી જરી મને

લ્યો, એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને

આસિમ હવે વાત ગઈ રંગ પણ ગયો

આસિમ ....

હવે વાત ગઈ રંગ પણ ગયો ,

તાપી તટે થતો હતો એ સંગ પણ ગયો,

આંખો ની છેડછાડ ગઈ ,વ્યંગ પણ ગયો

મેળાપ ની એ રીત ગઈ, ઢંગ પણ ગયો.

અરમાન લઇને...

અરમાન લઇને...અરમાન લઇને દુનીયાની ચોખટમાં જવાને નીકલ્યો 'તો...કઇ હું ય બનુ, કઇ હું ય કરુ, કઇ એવુ થવાને નીકલ્યો 'તો...એક ફુલ હતુ, એક ફુલ સમો, ખુશ્બુનો ફુવારોં ઉડતો 'તો...કોઇ વાતમાં અમથો હસતો 'તો, કોઇ વાતમાં અમથો રડતો 'તો...ખોટુ તો ઘડીમાં લગી જતુ, છોભીલો ઘડીમાં પડતો 'તો...દુનીયાની સરાણે એ રીતે, જીવનની ઇમારત ઘડતો 'તો...ભાંગેલા જીગરને પુછું છુ, શાને જીવવાને નીકલ્યો 'તો...અરમાન લઇને દુનીયાની ચોખટમાં જવાને નીકલ્યો 'તો...કઇ હું ય બનુ, કઇ હું ય કરુ, કઇ એવુ થવાને નીકલ્યો 'તો...અપમાન સહન કરવાની એક આદત શી પડી ગઇ તી મુજને...નીષ્ફલતા, નીરાશા રોજીંદી બાબત શી બની ગઇ તી મુજને...મયખાને જઇને શુ કરવુ, ત્રુષ્ણા જ મરી ગઇ તી મુજને...લાગ્યુ'તુ મરણ તો મળશે પણ એ આશ ઠ્ગી ગઇ તી મુજને...કઇ રાહ હતી, કઇ રાહ મળી, કઇ રાહ જવાને નીકલ્યો 'તો...અરમાન લઇને દુનીયાની ચોખટમાં જવાને નીકલ્યો 'તો...કઇ હું ય બનુ, કઇ હું ય કરુ, કઇ એવુ થવાને નીકલ્યો 'તો...દીલવાલાઓ સાથે આ દુનીયાને કોઇ યોગ નથી સંયોગ નથી...આસુંને વહાવી શું કર્વુ? રડવાનો કોઇ ઉપયોગ નથી...મજબુર થઇને હસવુ એ કઇ શોખ નથી, ઉપભોગ નથી...જીવવુ તો પડે છે કારણ કે મરવાના કોઇ સંજોગ નથી...આવ્યો છુ ફરી એ મહેફીલમાં, જે છોડી જવાને નીકલ્યો 'તો...્અરમાન લઇને દુનીયાની ચોખટમાં જવાને નીકલ્યો 'તો...કઇ હું ય બનુ, કઇ હું ય કરુ, કઇ એવુ થવાને નીકલ્યો 'તો...

એની તો વાત જ શી કરૂ?

એની તો વાત જ શી કરૂ? એને મહાન શિલ્પી દ્વારા કંડારાયેલી આરસની પ્રતિમા કહુ કે પછી કોઇ ચિત્રકાર દ્વારા અપાયેલા રંગોની છટા! એ તો ગુલાબની ખીલું-ખીલું થતી કળી પરના ઝકળના બુંદ જેવી છે. એને હું શ્રાવણના પહેલા વરસાદનું નામ આપુંકે પછી કોઇ પાગલ કવિ દ્વારા રચાયેલી કવિતાના પ્રથમ શબ્દનું. જ્યારે તે પોતાના વાળની લટોને વીખે છે ત્યારે ખુસ સુર્ય પણ આથમી જવા માટે મજબૂર થાય છે. શ્રાવણના ગરજતા વાદળોમાં પુરાયેલી કાળી શાહી તેની ઝુલ્ફો પાસેથી ઉધાર માંગેલી લાગે છે.એના વાળ્ની સુંવાળપ જોઇને રેશમની આંટી પણ પ્રતિસ્પર્ધી બનવા માટે ખચકાય છે. આંખો તો બિલકુલ એક હરણબાળ જેવી છે પરંતુ તેની આંખોની માદકતા જોઇને ગર્જના કરતો ભૂખ્યો સિંહ પણ એકદમ શાંત પડી જાય.આંખોમાં પડતી આછા ભૂરા રંગની ઝાંય એટલી ગહનતા સૂચવે છે કે કોઇ શીઘ્ર કવિ પણ પોતાની હાર કબૂલી લે. પરવાળા શા હોઠ જોઇને એમ જ થાય કે કમળની બે કળીઓ એકબીજા સાથે લપેટાયેલી છે કે શું? તેના ગાલની નરમાશ તો મખમલને પણ ભુલાવી દેવા માટે સક્ષમ છે. કદમ્બના વૃક્ષોની ડાળીઓને આટલો સરસ આકાર કેવી રીતે મળ્યો? આ પ્રશ્નનો ઊત્તર તેના બાહુને જોઇને મળી જાય છે. તેનો કટિપ્રદેશ જોઇને નદીઓના સુંદર વળાંકોનું રહસ્ય છતું થઇ જાય છે તે જ્યારે હસે છે ત્યારે ફૂલો પણ ભોંઠપ અનુભવે છે. જ્યારે શરમાય ચે ત્યારે ચૈત્ર મહિનામાં પણ શ્રાવણની આહલાદકતા અનુભવાય છે. તે જ્યારે પોતાના સુંવાળા હાથોથી વાળની લટોને સરખી કરે છે ત્યારે હવાની દિશા પણ ફંટાઇ જ્યા છે. તેની લચકતી ચાલ ખુદ સમયને થંભી જવા માટે આહવાન કરે છે હવે મારા દોસ્ત! તું જ કહે કે મારા જેવો નિર્બળ હ્રદયનો માનવી આટઆઅટલા પ્રહારો કેવી રીતે સહન કરી શકે?

તારા વિના હે સખી કેવું મારૂં જીવન હશે

તારા વિના હે સખી કેવું મારૂં જીવન હશે

સળગતા રણની વચ્ચે તરસ્યુ એક હરણ હશે

સદા બહાર વસંતમાં પર્ણો ખેરવતું વન હશે

કે શબ્દોના તાલમેલ વિનાનુ નિરસ કવન હશે

કોરમના સંગાથ વિનાનો શુષ્ક પવન હશે

અથવા ખંડેરમાં ફેરવાયેલ અનામી ભવન હશે

બહારથી ઠરેલ, ભીતરથી જલતી અગન હશે

ચોક્કસ ધરતીની રહેમ નજર તરસતુ ગગન હશે

ખ્વાબોમાં આવીને તને જગાડી જઇશ

ખ્વાબોમાં આવીને તને જગાડી જઇશદિવસે પણ તને સપના દેખાડી જઇશજિંદગીની કોઇ પળમાં જો ઉદાસ હોય તુંતારી એક મુસ્કાન માટે દુનિયાથી લડી જઇશજીવનની ગ્રીષ્મમાં પણ નાચી ઊઠીશ હરણી થૈભીના શંખ-છીપલાથી તારો ખોબો ભરી જઇશતારા જીવનનો મારગ ભલેને હો કાંટાળોપગ ઉપડશે એ પહેલા જ ફૂલો હું વેરી જઇશએકાંતની પળમાં પણ એકાંત ન લાગે માટેઆંગણની આંબાડાળે ગઝલના ટહુકા છોડી જઇશદાવાનળ લાગતા પછી વાર નહી લાગે તારા દિલમાં પ્રેમ ચિનગારી ભડકાવી જઇશ

best photograph of 2005

mahadev from M'DeV

પરદા પાછળ રહી સઘળું દેખે છે સનમ

પરદા પાછળ રહી સઘળું દેખે છે સનમગુલાબની આડમાં રહી ખુદ મહેકે છે સનમહાથતાળી દઇ છટકી જઉ જો કોઇ વારછેક સપનામાં આવીને મને પકડે છે સનમશરાબી નથી છતાં એક પછી એક ઊપાડુંનશાથી તરબતર જામમાં ઘળકે છે સનમ"હું ચાહું છુ તને, શું તુ ચાહે છે મને?"જવાબમાં બસ મીઠું મધુરુ મલકે છે સનમરૂપ થકી આંખમાં, શબ્દ થકી કાનમાંયાદ થકી લોહીમાં ઘળકે છે સનમએક રાઝની વાત કહું? કોઇને કહેશો મામારી કલમમાં રહી ગઝલો લખે છે સનમ

તારા વિના એક ક્ષણ પણ જીવવું મુશ્કેલ છે

તારા વિના એક ક્ષણ પણ જીવવું મુશ્કેલ છે ન જો હોય સાથ અંતિમ પળમાં, મરવું મુશ્કેલ છેપળભરનો વિયોગ તારો કરી ન શકું સહનરૂંધાય છે મન મારું શ્વસવું મુશ્કેલ છેભલે તુ એક જ કહે નિર્ણય છે મારો સાચોછો ને દુનિયા દુશ્મન થતી, ડગવું મુશ્કેલ છેતારુ જો હોય પીઠબળ તો છું હું વિંધ્યાચળછો ને સમયની ઠોકર વાગતી, ખસવું મુશ્કેલ છે

જીવનમાં જોયા છે કેટલાયે ખૂબસૂરત ચહેરાઓ

જીવનમાં જોયા છે કેટલાયે ખૂબસૂરત ચહેરાઓએક ભલી-ભોળી તસવીર મારી આંખોને કામની છેતને જ હરપળ જોવામાં પૂરી થાય આ જિંદગીએક અધૂરી કલ્પના દોસ્તીના નવા આયામની છે.ન જુઓ હથેળીમાં પડ્યા છે કેટલા છાલાએ મહોર સ્મિત માટે ચુકવાયેલા દામની છેદિલ જેવું મળે તો રાખી લેજે તારી પાસેએ કિંમતી ચીજ તારા જ એક ગુલામની છેતારા અક્ષરના મરોડને પુર્યો પાંપણમાં છતાંલિખિતંગ કરી લખે છે ચિઠ્ઠિ કોઇ બેનામની છેસારુ છે વિધિના લેખ કદી મિથ્યા નથી જતાંતારા હાથમાં એક રેખા મારા નામની છેદિલની વાત કહું કે નહી? એ મુંઝવણમારી જ નહીં મહેફિલમાં હાજર તમામની છેએટલે જ લોકોને ખૂબ પસંદ પડી હશેકહાની ખાલી પ્યાલી અને ઢોળાયેલ જામની છે

અરે કપડા ખંખેરવા રહેવા દે મારા

અરે કપડા ખંખેરવા રહેવા દે મારાગઝલો વાળવાનો મારી પાસે સમય નથીગઝલોના ટુકડા વાગી જશે તને બાકી ના પાડવાનો મારો કોઇ આશય નથીસાતેય સુરોને પાલવની સાથે બાંધીને લઇ ગઇઅને હવે કહે છે કે મારી ગઝલોમાં લય નથીભર જુવાનીમાં જલદ વિરહ પચાવ્યો છે છતાંક્યારેક જાણી જોઇને કહે છે, ગઝલો લખવાની વય નથીતારા અસ્તીત્વને વણી લીધુ છે ગઝલોના શબ્દોમાંતારાથી અળગા થવાનો હવે મને કોઇ ભય નથીથોડી ઘણી ગઝલો અને આ કોમળ હૈયુંએ સિવાય વિશાલ પાસે બીજું કશુંય નથીક્યારેક તો જીતી લઇશ તારશ્ હ્રદયનાં અભેદ્ય કિલ્લાનેસાચું જ કહ્યુ છે, દુનિયામાં કંઇ જ અજેય નથી

તમારા જલવા વિશે અમે પણ સાંભળેલુ છે ઘણું

તમારા જલવા વિશે અમે પણ સાંભળેલુ છે ઘણુંબોલો, વાદળ વિના વરસાદ ક્યારે વરસાવો છો?ચોધાર આંસુઓ પાડે છે વસંત જવાથી બિચારા,બોલો અહીં પધારીને ફૂલોને ક્યારે હસાવો છો?એકવાર કહી દો તમે, સામી છાતીએ ઘા ઝીલશુંબોલો અમારા વેણ અજમાવવા ક્યારે પોરસાવો છો?સાંભળ્યુ છે સ્ત્રીઓને પાસાદાર રત્નોનો લગાવ હોય છે.બોલો અમારા દિલના ટુકડાને ક્યારે ઘસાવો છો?હારી જઊ એટલે જ તો સઘળુ દાવ પર લગાડેલ છે.બોલો પ્રેમના કાતિલ ષડયંત્રમાં ક્યારે ફસાવો છો?તમારા આશિકો ઘણા હશે અમારા જેવા નહી મળેબોલો જિંદગીભર આપના દિલમાં ક્યારે વસાવો છો?

તમારી સાથે જ મારી તકદીર જોડાઇ હોય એવું લાગે છે

તમારી સાથે જ મારી તકદીર જોડાઇ હોય એવું લાગે છેતમારા જ ત્રાજવે મારી જિંદગી તોળાઇ હોય એવું લાગે છેમન બેચેન રહ્યા કરે છે તમારી મુલાકાત પછીતમારે જ આંગણ મારી પ્રીતડી ખોવાઇ હોય એવું લાગે છેપ્રત્યેક ક્ષણે મારો સાથ દીધો પડછાયા માફકતમારા જ પ્રતાપે મારી હિંમત ગવાઇ હોય એવું લાગે છેઅહીં તમે, તહીં તમે જ્યાં જુઓ ત્યાં તમે જ તમેતમારી જ યાદ માનસપટ પર છવાઇ હોય એવું લાગે છે

આમ તો અજનબી છતાં થોડી ઓળખાણ હોય

આમ તો અજનબી છતાં થોડી ઓળખાણ હોયએ આંખોને આ આંખોની થોડી પીછાણ હોય ખોબલે ખોબલે ઉલેચી લે ભલે એ મારા શ્વાસોનેએ બહાને મારા શ્વાસને સ્પર્શની થોડી લ્હાણ હોય સવાર ઊગતા જ તારોડીયાને બસ જવા દીધાધરતીના ચંદરવાને એની થોડી તાણ હોય?લૂંટાવતી ફરે છે એ પુષ્પને,પંખી, પતંગાનેખોટું ઠર્યુ એ વિધાન પ્રેમની થોડી ખાણ હોય?ભલેને વર્તે એ જાણે ના હોય કશી ખબરખુદા કરે, મારા પ્રેમની એને થોડી જાણ હોય

પ્રેમમાં પડનારને શા શુકન શા અપશુકન?

પ્રેમમાં પડનારને શા શુકન શા અપશુકન?મુલાકાતની "કાળ"માં જ શરૂઆત થઇ હતીતમારી વાહવાહના સમ છે દોસ્તોરસ્તામાં પણ બિલાડી આડી ઉતરી હતીઅમે ધર્યો ખાલી ખોબો એમના તરફતેમણે ખુલ્લા દીલથી યાદોની લ્હાણી કરી હતીબોલાઇ જાય જો થોડું ન ગમતું મારાથીનજરોની બે-ત્રણ જાસા ચિઠ્ઠી મળી હતીભલેને પછી એ કચરાપેટીમાં ગઇ હોય મારી ભેટ એના હાથને તો અડી હતીવર્ષો જૂની ઇચ્છા આજે પુરી થઇ મ્હારીએની સૂરતને કેમેરામાં કેદ કરી હતીજતી વેળા "મંથન" આગળ ન એક શબ્દદિલમાં વણઉકેલ્યા સવાલોની કતાર છોડી હતી

યાદી ભરી ત્યાં આપની

યાદી ભરી ત્યાં આપનીજ્યાં જ્યાં નજર મ્હારી ઠરે યાદી ભરી ત્યાં આપની;આંસુ મહીં એ આંખથી યાદી ઝરે છે આપની!માશૂકોના ગાલની લાલી મહીં લાલી,અને જ્યાં જ્યાં ચમન જ્યાં જ્યાં ગુલો ત્યાં ત્યાં નિશાની આપની!જોઉં અહીં ત્યાં આવતી દરિયાવની મીઠી લહર,તેની ઉપર ચાલી રહી નાજુક સવારી આપની!તારા ઉપર તારા તણાં ઝૂમી રહ્યાં જે ઝૂમખાં,તે યાદ આપે આંખને ગેબી કચેરી આપની!આ ખૂનને ચરખે અને રાતે હમારી ગોદમાં,આ દમબદમ બોલી રહી ઝીણી સિતારી આપની!આકાશથી વર્ષાવતા છો ખંજરો દુશ્મન બધા;યાદી બનીને ઢાલ ખેંચાઇ રહી છે આપની!દેખી બૂરાઇ ના ડરું હું, શી ફિકર છે પાપની?ધોવા બૂરાઇને બધે ગંગા વહે છે આપની!થાકું સિતમથી હોય જ્યાં ના કોઇ ક્યાં એ આશના;તાજી બની ત્યાં ત્યાં ચડે પેલી શરાબી આપની!જ્યાં જ્યાં મિલાવે હાથ યારો ત્યાં મિલાવી હાથને,અહેસાનમાં દિલ ઝૂકતું, રહેમત ખડી ત્યાં આપની!પ્યારું તજીને પ્યાર કોઇ આદરે છેલ્લી સફર;ધોવાઇ યાદી ત્યાં રડાવે છે જુદાઇ આપની!રોઉં ન કાં એ રાહમાં બાકી રહીને એકલો?આશકોના રાહની જે રાહદારી આપની!જૂનું નવું જાણું અને રોઉં હસું તે તે બધું;જૂની નવી ના કાંઇ તાજી એક યાદી આપની!ભૂલી જવાતી છો બધી લાખો કિતાબો સામટી;જોયું ન જોયું છો બને જો એક યાદી આપની!કિસ્મત કરાવે ભૂલ તે ભૂલો કરી નાખું બધી;છે આખરે તો એકલી ને એ જ યાદી આપની!-સુરસિંહજી તખ્તસિંહજી ગોહીલ

હશે મારી દશા કેવી તને સમજાય છે સાકી!

હશે મારી દશા કેવી તને સમજાય છે સાકી!હવે પીધા પછી પણ મારું દિલ ગભરાય છે સાકીસુરા પીતાં જે મારાથી ઢોળાય છે સાકીમને એમાં હજારોની તરસ દેખાય છે સાકીઅસર આવી નથી જોઇ મેં વષૉની ઇબાદતમાંફકત બે જામમાં તુતૅ જ જીવનબદલાય છે સાકી.

હશે મારી દશા કેવી તને સમજાય છે સાકી!

હશે મારી દશા કેવી તને સમજાય છે સાકી!હવે પીધા પછી પણ મારું દિલ ગભરાય છે સાકીસુરા પીતાં જે મારાથી ઢોળાય છે સાકીમને એમાં હજારોની તરસ દેખાય છે સાકીઅસર આવી નથી જોઇ મેં વષૉની ઇબાદતમાંફકત બે જામમાં તુતૅ જ જીવનબદલાય છે સાકી.

તારી દેખતી મા ના આશીર્વાદ.

એમનું નામ અન્નામ નારાયણન. ગોકુલદાસ વિદ્યાલય માં શિક્ષિકા. કઈ કેટલી તડકી-છાયડી જોઈ છે એમણે એમના જીવન માં, કેટકેટલાં અનુભવોનું ભાથું તેમણે બાંધ્યુ છે. બાકી જન્મથી જ અંધબાળકની વ્યથા, એની તકલીફો નજરની સામે જ જોઈને આવતી કાલ માટે દીકરાને સજ્જ કરવો એ કામ નાનું સુનું તો નથી જ. એ જાણતાં હતા કે મક્કમ થઈને ગોવિંદને એ રીતે તૈયાર કરવો પડશે કે પોતાનો રસ્તો એ પોતે જ શોધી લે. ખુલ્લી સડક ઉપર ઊભા રહીને ગોવિંદે આજીજી ન કરવી પડે ‘કોઈ આ આંધળા ને રસ્તો પાર કરાવો.’ એણે કોઈને કહેવું ન પડે કે ‘દયા કરો હું આંધળો છુ.’
ગોવિંદ આજે પગભર છે. રજાઓમાં ઘરે મા ની પાસે જરૂર આવતો. હંમેશા અમ્માના ચરણ-સ્પર્શ કરીને જ ઘરની બાહર પગ મુકે. આજે પણ રોજની માફક એણે ચરણ સ્પર્શ કર્યો અને અમ્માને લાગ્યું કે ગોવિંદ સ્પર્શની ભાષામાં કશુક વાંચી રહ્યો છે. એના આંગળા જાણે બ્રેઇલ લીપી વાંચતા હતાં અને અમ્માના શબ્દો એનાં કાન માં પડઘાતા હતા -‘શ્વાસમાં છે ટેરવાંનું દળ કટક,પુષ્પને પામી શકું રંગો વગર.સપ્તરંગી મારાં આકાશો નથી,ઊડતાં શીખ્યો છું હું પાંખો વગર’
એ વખતે ગોવિંદ ચાર મહિનાનો હતો. એના પપ્પા હાથમાં ઘુઘરો લઈને એની આજુબાજુ ફરતાં ફરતાં એનું ધ્યાન પોતાની તરફ દોરવાનો અથાગ પ્રયત્ન કરતા પણ ગોવિંદ બીજે જ જોયા કરતો. ડોક્ટરને પુછ્યું તો ‘અરે એવું નહીં કરતા કોઈક વખત છીંક આવી જશે ને તો એની આખો કાયમ માટે ફાંગી થઈ જશે.’ તરત જ ઘુઘરો ફેંકી દીધો. ગોવિંદ ઘુંટણીયે ચાલતો થયો…અને ગબડતો થયો. અન્નામને મનમાં ઊંડે ઊંડે ડર લાગ્યો પણ ‘ના…. ના… એવું કાંઈ નથી’ કહીને ડરને ભગાડ્યો.ક્રિષ્નનને ખાત્રી થઈ ગઈ કે ‘એવું જ છે, કોઈ સ્પેશીયાલીસ્ટને બતાવવું જ જોઈયે.’‘હજુ તો ચાર મહીનાનો છે .ડોક્ટર પણ કંઈ ન કહી શકે.’
આમ બીજા ચાર મહીના વીત્યા.પણ પછી તો સ્પેશ્યાલીસ્ટ પાસે ગયા વગર જ બંન્નેએ સમજી લીધું કે એમના ગોવિંદને આ જન્મ અંધારામાં જ વીતાવવાનો છે. ક્રિષ્નનની ટાટા ઓઈલ મીલની નોકરી એને નવરો પડવા જ ન દેતી. સતત બાળકના ભૂત-વર્તમાન અને ભવિષ્યના વિચારો એને આવ્યાં કરતા પણ ત્યારે અન્નામ ધીરજ અને પ્રેમથી બાપ-દિકરાને સાચવી લેતી. ધીરજ બંધાવતી કે ‘હું મારા ગોવિંદને એટલું ભણાવીશ…એટલું ભણાવીશ કે એ કોઈનો ઓશિયાળો નહીં રહે.’ આમ કહેતી વખતે એને પણ રસ્તો તો નહોતો જ સુજતો પણ એનું મનોબળ મક્કમ હતું.
બે-અઢી વર્ષનો થયો પણ ગોવિદને તો અંધારા-અજવાળા બધું જ સરખુ. મા-બાપ એને રેઢો મૂકતાં જ નહી. ધીરે ધીરે એની જરૂરીયાતોને સમજીને ખુબ જતનથી દરરોજની ક્રિયાઓ શીખવી. જુદાંજુદાં અવાજો, આકારોને હવે ગોવિંદ ઓળખવા લાગ્યો. આંખ ન હોવા છતાં અમુક ગંધને પારખી શકતો. સ્પર્શથી મા-બાપ અડોશી-પડોશીને ઓળખતો થયો પણ હજુ તો મંજીલ દૂર હતી.
આટલાં વર્ષોની સ્કુલની નોકરીમાં ક્યારેય ન થયો હોય એવો એક પ્રસંગ તે દિવસે બન્યો.‘મારા દિકરાને તમે ઘરે ટયુશન આપશો?’ આમ પૂછતાં એક સજ્જન સ્ટાફ રૂમમાં આવ્યાં. અન્નામના સિદ્ધાંત વિરુદ્ધની આ વાત હતી.‘કેમ સ્કુલમાં સરખુ નથી ભણાવતાં કે પછી તમારા સુપુત્ર ને ભણવું ગમતું નથી?’‘એ જન્મથી અંધ છે ને એટલે બ્લાઈન્ડ સ્કૂલમાં દાખલ કર્યો છે.’ અન્નામના શરીરમાંથી આછી ધ્રૂજારી પસાર થઈ ગઈ. એની નજર સામે પોતાનો ગોવિંદ દેખાયો.‘મારો છોકરો બહુ જ હોશીયાર છે અને તમારા પાસે ભણવા મળશે એ એનું અને મારૂ સદ્દભાગ્ય.’અન્નામ મનમાં વિચારવા લાગી કે કદાચ ગોવિદના ભાવી માં પણ આ જ લખ્યુ હોય તો ? અંધ બાળકને ભણાવવાનો અનુભવ પહેલી વારનો જ હોય. અન્નામ પોતાની જાતને માનસીક તૈયાર કરવા લાગ્યા. સ્કુલમાં ઈતિહાસના ટીચર, પણ આમ બધા વિષય શીખવી શકવાની ક્ષમતા.
પાંચ માં ધોરણમાં ભણતો સ્વામી, દફ્તર લઈને પોતાના બાપની સાથે નારાયનન ને ત્યાં આવ્યો. જોઈ નથી શકતો એ જો જાણતા ન હોઈએ, તો થાપ ખાઈ જવાય એવી ચપળતા હતી એનામાં. અન્નામને ગોવિંદનું ભવિષ્ય દેખાયું. પણ આ શું આ કેવા ચોપડા છે એના ? સ્વામીની નોટબૂક, તેની પેન્સીલ, રબર, રૂલર, બધું જ જુદું. એના ઉપર નાના અનેક ટપકાં જોઈને એમને લાગ્યું આ તો દરરોજ સવારના આંગણા માં રંગોળી પૂરવા હુ કરું છુ એવું લાગે છે.‘ચાલ, તને હું નોટ્સ લખાવું છું એ લખવા માંડ.’ એ બોલતાં ગયા અને સ્વામી કંઈક ગજબની ઝડપથી લખતો ગયો પણ એના તો અક્ષર પણ કંઈક જુદા જ લાગ્યા. જાણે શોર્ટ-હેન્ડમાં લખ્યું હોય !’ આ તેં શું લખ્યું?’‘આ મારી લીપી છે.’
બસ આ હતી અંધજનોની લીપી બ્રેઈલ સાથે અન્નામની પહેલી ઓળખાણ. સ્વામીએ અમ્માને સમજાવ્યું કે એ લખે છે એ પેન ને ‘સ્ટાયલસ’ કહેવાય, એનું રબર લાકડાંનુ છે. મનમાં ઘણાં સવાલો ઉઠતાં કે અંધની લીપી માં ‘હીટલર’ શી રીતે લખતાં હશે ?
આ બધું વીસ વર્ષ પહેલાં બન્યું હતું. ગોવિંદને ભણાવવાનો રસ્તો એમણે શોધી લીધો. સાંજના પોતાની સ્કુલમાંથી છુટી આ શિક્ષિકાએ દિકરાને ભણાવવા પોતે ભણવા માંડયું. ‘નેશનલ એસોસીએસન ફોર ધ બ્લાઈન્ડ’ ની નજીકની શાખામાં જવા લાગી, જન્મજાત પ્રજ્ઞાચક્ષુ સંતાન માટે મા ભણવાં બેઠી. એસોસીયેસનમાંથી એને એક ચોપડી અને વાયર જોડેલું એક ટાઈપરાઈટર ઘરે લઈ જવા આપ્યા. ફક્ત છ જ ‘કી’ અને એક ‘સ્પેસબાર’ વાળા આ ટાઈપ મશીનમાં અક્ષરની કોઈ ‘કી’ નહોતી આ ટાઈપરાઈટર માફક વપરાતું ‘બ્રેઈલર’ હતું. અમ્માએ એમની જીદંગીમાં ક્યારેય ટાઈપ રાઈટર વાપર્યું ન હતું. ‘બ્રૈઇલી’ માં રૂપાંતર થયેલા ઈંગ્લીશ-હિંદી બારાખડી નું એક પુસ્તક શરૂઆત કરવામાં કામ આવ્યું. જ્યારે અન્નામે ટાઇપ કરીને પહેલું પાનુ પુરું કર્યુ ત્યારે ગોવિંદને પ્રેમથી બચ્ચી કરીને ઉંચકી લીધો.
બસ, ત્યારથી લઈને આજ પર્યંત અન્નામ એ મશીન ઉપર ટાઈપ કરતાં જ રહ્યા છે. પોતાના અંધ પુત્ર જેવાં અસંખ્ય નેત્રહીનો માટે એમની આંખ અને આંગળીઓ ચાલતી જ રહી છે. તે દિવસે ગોવિંદ પગે લાગીને ઊભો થયો. અન્નામે હાથમાં એક કાગળ મૂકતાં કહ્યું : ‘બેટા કદાચ તું પાછો રજામાં ઘરે આવે ત્યારે હું આ દુનિયામાં ન હોઉ. આ એક દેખતી મા નો કાગળ…આંધળા દિકરા ને… વાંચજે અને તારી મા ને યાદ કરજે, શરત એટલી કે યાદ કરીને રડીને બેસી ન રહેતો. હંમેશા બીજાને મદદ કરજે. મારા તને આશીર્વાદ છે.
ગોવિંદે કાગળની ગડી ખોલી.
‘આભાર માનું ? તારું ઋણ ચુકવવા આવતાં જન્મમાં ફરી મા-દિકરા બની ને જ જન્મ લઈએ પણ હું ગોવિંદ અને તું મારી મા તરીકે અવતરીયે. મા તો દિકરા ને બધું જ આપે પણ દિકરો માને શું આપે ? દ્રષ્ટિવિહીન છતાં તેં તો મને મંજીલ આપી છે.
હું તારે માટે ‘તારી લીપી’ માં બ્રેઈલમાં ટાઈપ કરતાં શીખી અને પછી તો મને નવો રાહ મળ્યો. તારા જ્ઞાન માટે મેં અસંખ્ય પુસ્તકો વાંચ્યાં, દિવસ રાત વાંચતી રહી અને તને કામ આવે એવું બધું ટાઈપ કરતી રહી. મારી સ્કુલની લાયબ્રેરી, છાપાંઓ, ફુટપાથ પર વેચાતી ચોપડીયો બધું જ વાંચતી રહેતી. તારા નોલેજ માટે તારા પપ્પાની મદદને તો કેમ ભુલાય ? નોકરી પરથી આવીને રાતનાં મોડે સુધી એ વાંચતા જતા અને હું ટાઈપ કરતી.
ધીરે ધીરે મારી સ્પીડ વધી અને હું દરરોજના 15-20 પેજીસ પુરા કરતી. તારા પિતાશ્રીના મરણ પછી એક દિવસ બારી માં થી એક પોસ્ટ-કાર્ડ ઊડીને મારી કાળા કવર વાળી ડાયરી ઉપર પડ્યું. સાઈંબાબાનો ફોટો અને પાછળ લખેલું વાક્ય મને હંમેશા યાદ રહે એટલે મારી ડાયરીમાં જ મુકી રાખ્યું. સવારના ડાયરીમાં થી એ પોસ્ટ-કાર્ડના દર્શન કરી કામ ચાલુ કરતી. જેમાં લખ્યુ હતું ‘Holier are the hands that help then lips that pray’
હવે આ હાથમાં તાકાત નથી રહી પણ ભૂતકાળની એકેક પળનો હિસાબ છે મારી પાસે. કંઈ કેટલી સંસ્થાઓ, બ્લાઈન્ડ સ્કુલો ઘણા બધાં અંધ વિદ્યાર્થીઓ માટે હું એક પાઈ પણ લીધા વગર બ્રેઇલ ટાઈપ કરી આપતી.. એક કોરો કાગળ એક રૂપિયાનો થાય અને એક પણ કાગળ બગડે એ ન પોસાય એટલે એક પણ ભૂલ ન પડે તેનું ધ્યાન રાખતી. ઘણાંયે અંધ વિદ્યાર્થીઓના પરીક્ષાના પેપર ટાઈપ કરતી પણ કોઈ જવાબ ખોટો લખાવે તો પણ હું ફક્ત એટલું જ કહેતી કે ફરી એક વાર વિચારીને જવાબ લખાવો. બિચારા નાપાસ ન થાય ને એટલે જ. મારી આ સેવા યજ્ઞનો અગ્નિ તારા નિમિત્તે જ પ્રગટ્યો છે અને એ જ તારું માતૃતર્પણ. મારા પ્રજ્ઞાચક્ષુ દિકરા, અંધ હોવા છતાં તેં મારી પ્રજ્ઞા જગાડી છે. સુખી થાઓ.
લિ.તારી દેખતી મા ના આશીર્વાદ.

It is hard to believe that a man is telling the truth when you know that you would lie if you were in his place.

It is hard to believe that a man is telling the truth when you know that you would lie if you were in his place.
There are no shorcuts to any place worth going.
The next time is always now.
Every thing is funny as long as it is happening to somebody else.
Laugh, and the world will laugh with u. Cry, and u cry alone.
Research is what i m doing when i don`t know what i m doing.
Freedom is not worth having if it does not include the freedom to make mistakes.
The true measure of man`s wealth is in the things he can afford not to buy.
To live a creative life, we must lose our fear of being wrong.
When life knocks u down, try to land on your back. If you can look up, you can get up.
Even if you are on the right track, you won`t get anywhere if you keep standing still.
Live every day as if it were your last day and one day you will be right.
If one dream should fall and break into a thousands of pieces, never be afraid to pick those pieces up and begin again.
Giving up doesn`t always mean that you are weak, sometimes it means you are strong enough to let go.
The worst loneliness is not to be comfortable with urself.
A lot of people approach risk as if it`s the enemy when it`s really fortune`s accomplishment.
The true measure of a man is how he treats someone who can do him absolutely no good.
Be the change you want to see in the world.

NEVER LOOSE HOPE ...

NEVER LOOSE HOPE ...

Albert Einstein did not speak until he was 4 years old, and didn`t read until he was 7. His teacher described him as 'mentally slow, unsocialable and adrift forever in foolish dreams'. Einstein reshaped our perception of how universe operates.
Before he was elected to the presidency, Abraham Lincoln lost nine public elections, declared bankruptcy twice, and weathered a nervous breakdown and the death of his fiancee. His qoute is "You can never fail unless you quit"
Thomas Edition tried 2,000 different material in search of a filament for the light bulb. When none of them worked out, his assistant complained, "All our work is in vain. We have learned nothing". Edison replied confidently,"Oh, we`hv learned a lot. We now know that there are 2,000 elements which we cannot use to make a bulb."
Walt Disney was fired by a newspaper editor for his lack of ideas. He also went bankrupt several times before he built DisneyLand.

NEVER LOOSE HOPE ...

NEVER LOOSE HOPE ...

Albert Einstein did not speak until he was 4 years old, and didn`t read until he was 7. His teacher described him as 'mentally slow, unsocialable and adrift forever in foolish dreams'. Einstein reshaped our perception of how universe operates.
Before he was elected to the presidency, Abraham Lincoln lost nine public elections, declared bankruptcy twice, and weathered a nervous breakdown and the death of his fiancee. His qoute is "You can never fail unless you quit"
Thomas Edition tried 2,000 different material in search of a filament for the light bulb. When none of them worked out, his assistant complained, "All our work is in vain. We have learned nothing". Edison replied confidently,"Oh, we`hv learned a lot. We now know that there are 2,000 elements which we cannot use to make a bulb."
Walt Disney was fired by a newspaper editor for his lack of ideas. He also went bankrupt several times before he built DisneyLand.

વરસાદમાં ઝબકોળાયેલાશહેરની

વરસાદમાં ઝબકોળાયેલાશહેરની વચ્ચે ઊભો છુંહું--કોરોકટ્....મારા હિસ્સાનું આકાશ તોપોતાની પાંખોમાં સમેટીને લઈ ગયું છે કોઈપંખી.હથેળીમાં થીજેલું વાદળ લઈહુંભટક્યા કરું છુંહવેમારા હિસ્સાના સૂર્યનેશોધવા.... .......................
.....પ્રેમ એટલે કેપ્રેમ એટલે કે,સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદોપ્રેમ એટલે કે,તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાસી લાખ વહાણૉનો કાફલોક્યારે નહીં માણી હો,એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે.પ્રેમ એટલે કે,સાવ ઘરનો જ એક ઓરડોને તોય આખા ઘરથી અલાયદો,કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,એક છોકરીને તે શ્યામવર્ણીવાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે, મને મૂકીને આકાશને તું પરણીપ્રેમમાં તો ઝાકલ આંજીને તને જોવાની હોય અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોયછે મુશાયરોપ્રેમ એટલે કે...-મુકુલ ચોક્સી

હું ક્યાં કહું છું આપની ‘હા’ હોવી જોઈએ,

હું ક્યાં કહું છું આપની ‘હા’ હોવી જોઈએ,પણ ના કહો છો એમાં વ્યથા હોવી જોઈએ.એવી તો બેદિલીથી મને માફ ના કરો,હું ખુદ કહી ઊઠું કે સજા હોવી જોઈએ.મેં એનો પ્રેમ ચાહ્યો બહુ સાદી રીતથી,નહોતી ખબર કે એમાં કલા હોવી જોઈએ.પૃથ્વીની આ વિશાળતા અમથી નથી ‘મરીઝ’,એના મિલનની ક્યાંક જગા હોવી જોઈએ- મરીઝ

ચાહવામાં કશું ખોઇ બેઠાં

ચાહવામાં કશું ખોઇ બેઠાંહતા બે’ક આંસુ અને રોઇ બેઠાંકર્યુ વ્હાલથી મેંશનું તેં જે ટપકુંઅમે ડાઘ ધારી અને ધોઇ બેઠાંબધા શે’ર તારી સ્તુતિ થઇ ગયા છેઅમે આ ગઝલમાં તને જોઇ બઠાંહશે એમને કેટલો તારો આદરબધા વ્રુક્ષ ઊભા! નથી કોઇ બેઠાંસમય પણ તેં આપી દીધો’તો મિલનનોઅમે પણ ખરા, એ સમય ખોઇ બેઠાં

બાહ્ય દેખાવથી દુનિયાને ઠગી જાણે છે.

બાહ્ય દેખાવથી દુનિયાને ઠગી જાણે છે.જેઓ સમજી નથિ સક્તા એ હસિ જાણે છે.મારી આશાઓ બધી ખાકમાં મળવા લાગી,જ્યારે જાણ્યું કે તું નિરાશ કરિ જાણે છે!શું હશે ભાગ્યમાં મારા એ મને કહેશો મા,વેદનાઓ જ ફક્ત સાચી પડી જાણે છે.આ જીવન વ્હેણમા હું હળવો બનીને રહું છુ,હોય છે ચીજ જે હલ્કી એ તરી જાણે છે.થાય છે મારી મુસિબતમાં ઉમેરો જ્યારે,મારા મિત્રો કોઇ ઉપકાર કરી જાણે છે.તેઓ કેમ આવશે એની હો મને શી ચિન્તા?કેમ સાગરનું મિલન થાય એ નદી જાણે છે.પ્રગતિ કોણ કરે છે આ જગતમાં ઓ "નઝીર"?હા, કક્ત દર્દ છે જે રોજ વધી જાણે છે.

અય હકીમો જાવ, દુનિયામાઁ દવા મારી નથી

અય હકીમો જાવ, દુનિયામાઁ દવા મારી નથી.હુઁ ઈશ્કનો બીમાર છુઁ ,બીજી કઁઈ બીમારી નથી *સીરતીછે મને વરસોથી આ તકલીફ ,અણધારી નથી.થઈ ગઈ રોજિન્દી ઘટના એટલે ભારી નથી.દિલ વિના મે કોઇનીયે વાત ગણકારી નથી.અય હકીમો જાવ, દુનિયામાઁ દવા મારી નથી.હુઁ ઈશ્કનો બીમાર છુઁ ,બીજી કઁઈ બીમારી નથીતઝ્મીન:_સૈયદ ‘રાઝ’ નવસારવી.કોઈ સસ્તી કીર્તિ પાછળ એ કદી દોડ્યો નહીઁ,શાયરીમાઁ ,‘સીરતી’ની ભવ્યતા અણનમ રહી.*સીરતીશાયરીમા સાથ ઊસુલો તણો છોડયો નહીઁ.નેખુમારી ને ખુદીનો જામ પણ તોડયો નહીઁ.જીઁદગીના ભવ્ય દર્પણ ને કદી ફોડયો નહીઁકોઈ સસ્તી કીર્તિ પાછળ એ કદી દોડ્યો નહીઁ,શાયરીમાઁ ‘સીરતી’ની ભવ્યતા અણનમ રહી.તઝ્મીન: *વફામને ઓ પ્રેમ ! પાંખો આપ સત્વર ઉડ્ડયન માટે.અહીઁ દિલની ધરા તૈયાર બેઠી છે ગગન માટે.*સીરતીહવે તો આંખ પણ છે ગઈ રહી શાયદ જલન માટે.બધા દરિયા હવે ખાંગા અહીઁ અગ્નિ શમન માટે.તમે વિઘ્નો તો ન નાંખો અમારા આ મિલન માટેમને ઓ પ્રેમ ! પાંખો આપ સત્વર ઉડ્ડયન માટે.અહીઁ દિલની ધરા તૈયાર બેઠી છે ગગન માટે.તઝ્મીન:*વફાએ તડ્પ _મુહમ્મદઅલી ભૈડુ’વફા’ગઝલએતડપ હૈયાઁ તણી છે ,કોઈ બીમારી નથી.એઅલગ છે

તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં,

તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં,ચમનમાં બધાને ખબર થૈ ગઇ છે.ઝુકાવી છે ગરદન બધી ડાળીઓએ,ફૂલોનીય નીચી નજર થૈ ગઇ છે.
શરમનો કરી ડોળ સઘળું જુએ છેકળી પાંદડીઓના પડદે રહીને,ખરું જો કહી દઉં તો વાતાવરણ પરતમારાં નયનની અસર થૈ ગઇ છે.
બધી રાત લોહીનું પાણી કરીનેબિછાવી છે મોતીની સેજો ઉષાએ,પધારો કે આજે ચમનની યુવાનીબધાં સાધનોથી સભર થૈ ગઇ છે.
હરીફોય મેદાન છોડી ગયા છેનિહાળીને કીકી તમારાં નયનની,મહેકંત કોમળ ગુલાબોની કાયાભ્રમર – ડંખથી બેફિકર થૈ ગઇ છે.
પરિમલની સાથે ગળે હાથ નાખી -કરે છે અનિલ છેડતી કૂંપળોની,ગજબની ઘડી છે તે પ્રત્યેક વસ્તુ,પુરાણા મલાજાથી પર થૈ ગઇ છે.
ઉપસ્થિત તમે છો તો લાગે છે ઉપવન,કલાકારનું ચિત્ર સંપૂર્ણ જાણે,તમે જો ન હો તો બધા કહી ઊઠે કે;વિધાતાથી કોઇ કસર થૈ ગઇ છે.
‘ગની’, કલ્પનાનું જગત પણ છે કેવું,કે આવી રહી છે મને મારી ઇર્ષ્યા !ઘણી વાર આ જર્જરિત જગમાં રહીને,ઘણી જન્નતોમાં સફર થૈ ગઇ છે.
- ગની દહીંવાલા ( 17-08-1908 : 05-03-1987 )

જુદી જિંદગી છે મિજાજે - મિજાજે;

જુદી જિંદગી છે મિજાજે - મિજાજે;જુદી બંદગી છે નમાજે - નમાજે.
છે એક જ સમંદર, થયું એટલે શું ?જુદા છે મુસાફર જહાજે - જહાજે.
ભલે હોય એક જ એ અંતરથી વહેતા,છે સૂરો જુદેરા રિયાજે - રિયાજે.
જુદા અર્થ છે શબ્દના બોલવા પર,છે શબ્દોય જુદા અવાજે - અવાજે.
જીવન જેમ જુદાં છે કાયામાં જુદી,છે મૃત્યુય જુદાં જનાજે - જનાજે.
હઠી જાય ઘૂંઘટ, ઢળી જાય ઘૂંઘટ,જુદી પ્રીત જાગે મલાજે - મલાજે.
તમે કેમ ‘ગાફિલ’ હજીયે છો ગાફિલ ?જુઓ, બદલે દુનિયા તકાજે - તકાજે.

હળવે હાથે હથેળી ઉપર જરા તમારું નામ લખી દો,

હળવે હાથે હથેળી ઉપર જરા તમારું નામ લખી દો,નામ ની સાથે સાથે સાજન, સરનામુ પણ ખાસ લખી દો.
થોક થોક લોકો ની વચ્ચે હવે નથી ગમતું મળવાનું,ઢેલ સરીખુ વળગુ ક્યારે, મળશો ક્યાં એ સ્થાન લખી દો.
એકલતાનુ ઝેર ભરેલા વીંછી ડંખી લે એ પહેલા,મારે આંગણ સાજન ક્યારે, લઇ આવો છો જાન લખી દો.
બહુ બહુ તો બે વાત કરી ને લોકો પાછા ભુલી જાશે,નામ તમારું મારા નામ ની પાછળ ખુલ્લે આમ લખી દો.
હળવે હાથે હથેળી ઉપર જરા તમારું નામ લખી દો,નામની સાથે સાથે સાજન, સરનામુ પણ ખાસ લખી દો.

દિવસો જુદાઇના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી,

દિવસો જુદાઇના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી,મને હાથ ઝાલીને લઇ જશે, હવે શત્રુઓ જ સ્વજન સુધી.
ન ધરા સુધી, ન ગગન સુધી, નહિ ઉન્નતિ, ન પતન સુધી,અહીં આપણે તો જવું હતું, ફક્ત એકમેકના મન સુધી.
હજી પાથરી ન શક્યું સુમન, પરિમલ જગતના ચમન સુધી,ન ધરાની હોય જો સંમતિ, મને લૈ જશો ન ગગન સુધી.
છે અજબ પ્રકારની જિંદગી ! કહો એને પ્યારની જિંદગી,ન રહી શકાય જીવ્યા વિના ! ન ટકી શકાય જીવન સુધી.
તમે રાંકનાં છો રતન સમાં, ન મળો, હે અશ્રુઓ, ધૂળમાં,જો અરજ કબૂલ હો આટલી, તો હ્રદયથી જાઓ નયન સુધી.
તમે રાજરાણીના ચીર સમ, અમે રંક નારની ચૂંદડી !તમે બે ઘડી રહો અંગ પર, અમે સાથ દઇએ જીવન સુધી.
જો હ્રદયની આગ વધી ‘ગની’, તો ખુદ ઇશ્વરે જ કૃપા કરી,કોઇ શ્વાસ બંધ કરી ગયું, કે પવન ન જાય અગન સુધી.