ચાહવામાં કશું ખોઇ બેઠાંહતા બે’ક આંસુ અને રોઇ બેઠાંકર્યુ વ્હાલથી મેંશનું તેં જે ટપકુંઅમે ડાઘ ધારી અને ધોઇ બેઠાંબધા શે’ર તારી સ્તુતિ થઇ ગયા છેઅમે આ ગઝલમાં તને જોઇ બઠાંહશે એમને કેટલો તારો આદરબધા વ્રુક્ષ ઊભા! નથી કોઇ બેઠાંસમય પણ તેં આપી દીધો’તો મિલનનોઅમે પણ ખરા, એ સમય ખોઇ બેઠાં
No comments:
Post a Comment