અચાનક એક દિવસમારુ શમણું ખોવાયું,
મેં એને ઘણું શોધ્યું,ઘણું ય શોધ્યું…
સોનેરી સવારેઅને ઢળતી સાંજે,
ખીલતા ઉપવનેઅને ઘુઘવતા દરિયે,
બસ, શોધતી રહી…ત્યાં સુઘી કે
હું ખુદ ભુલી ગઇ-હું શું શોધું છું?…
અને વર્ષો પછી-તમે અચાનક,સામે આવ્યા,
ને એક હુંફાળા સ્મિત સાથે
હથેળીમાં કંઇ મુક્યું,‘આ લે.. તારું શમણું!’
ને મારાથી અનાયાસ પુછાઇ ગયું‘એ શું?’!!!!
No comments:
Post a Comment